Аляксандр Савельевіч Гаўрыкаў

Аляксандр Савельевіч Га́ўрыкаў (10 мая 1948, ст. Моніна, Нагінскі раён, Маскоўская вобласць — 10 лютага 2022) — беларускі архітэктар.

Скончыў Інстытут жывапісу, скульптуры і архітэктуры ў Ленінградзе ў 1972 годзе. З 1972 г. — архітэктар, галоўны архітэктар праектаў у Белдзяржпраекце.

Член КПСС з 1975 года. Член Саюза архітэктараў СССР з 1977 года.

Пражываў у г. Мінску. Памёр 10 лютага 2022 года^[2].

Асноўныя працы (у аўтарскім калектыве): грамадска-бытавы корпус ГПТВ-31 у Мінску (1975), лячэбны корпус прафілакторыя цэлюлозна-папяровага завода ў Светлагорску (1980).

1-я прэмія на Усесаюзным конкурсе (1987, у аўтарскім калектыве) за праектныя прапановы архітэктурна-горадабудаўнічага рашэння забудовы Ульянаўскага ўніверсітэта і прылеглых да яго тэрыторый, 1-я прэмія на рэспубліканскім конкурсе (1988, у аўтарскім калектыве) за лабараторны корпус НДІ ядзерных праблем пры БДУ ў Мінску, дыплом III ступені ВДНГ БССР за праект Рэспубліканскага галіновага вылічальнага цэнтра ў Мінску (1976, у аўтарскім калектыве)

• Гавриков Александр Савельевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)