Аляксандр Янавіч Скірмунт

Аляксандр Янавіч Скірмунт
Дуб[d]
гараднічы пінскі[d] 19 лістапада 1718 — 17 красавіка 1730
Папярэднік	Юзаф Пласкавіцкі[d]
Пераемнік	Самуэль Орда[d]
возны пінскі[d] з 1704
староста вечыкоўскі[d] 1710 — 1740
скарбнік пінскі[d] 8 студзеня 1717 — 19 лістапада 1718
Папярэднік	Адам Свідэрскі[d]
Пераемнік	Стэфан Куранецкі[d]
Смерць	17 красавіка 1730(1730-04-17)[1]
Род	Скірмунты
Бацька	Ян Скірмунт[d][2]
Жонка	Карнелія з Ордаў[d][3]
Дзеці	Ігнацы Скірмунт[d], Вікторыя са Скірмунтаў[d] і Міхал Скірмунт[d]

Аляксандр Скірмунт (? — памёр да сакавіка 1746 г.) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.

Паходзіў са шляхецкага роду Скірмунтаў. Нарадзіўся ў сям’і Яна Скірмунта, войскага жытомірскага, меў пяцярых братоў. Аляксандр займаў пасады вознага пінскага (1704), гараднічага пінскага (1726) і старасты вечыкоўскага (1710—1740).

Зямельныя ўладанні Аляксандра Скірмунта знаходзіліся ў Пінскім, Вількамірскім, Ашмянскім, Менскім і Кіеўскім паветах, а таксама на Віленшчыне і Ковеншчыне. У. Вяроўкін-Шэлюта сцвярджаў, што Аляксандр Скірмунт валодаў маёнткамі Сушыцк, Выласкія Увалокі, Кашэвічы, Цмень, Ругаз, Лугаж, Плотніца ў Пінскім павеце. Паводле маёмаснага падзелу 1728 г. Плотніца перайшла да ягонага сына Франца, а ў 1746 г. — да двух сыноў ягонага брата старасты васількаўскага Міхала Скірмунта — харунжага пінскага Тамаша і Адама.

Ажаніўся з Карнеліяй з Ордаў, ад якой меў сямёра сыноў:

• Франц;
• Станіслаў;
• Ігнацый;
• Баніфацый;
• Міхал;
• Ян;
• Карл, стараста інтурскі.

• Смалянчук, А. Раман Скірмунт (1868–1939): жыццяпіс грамадзяніна Краю / Смалянчук Аляксандр Фёдаравіч. — Мінск: Выдавец Зміцер Колас, 2018. — С. 43. — 700 с. — ISBN 978-985-23-0016-2.