Андрэй Апанасавіч Мельнік

Андрэй Апанасавіч Мельнік
укр.: Андрій Атанасович Мельник
Дата нараджэння	12 снежня 1890(1890-12-12)
Месца нараджэння	Воля Якубова, Драгобыцкі павет[d], Каралеўства Галіцыі і Ладамерыі, Цыслейтанія, Аўстра-Венгрыя
Дата смерці	1 лістапада 1964(1964-11-01) (73 гады)
Месца смерці	Камуна Клерво, Клерво[d], акруга Дзікірх, Люксембург
Месца пахавання	Люксембург
Грамадзянства	Польская Рэспубліка  Украінская Народная Рэспубліка
Прыналежнасць	Украіна
Род войскаў	Армія Украінскай Народнай Рэспублікі[d]
Званне	палкоўнік
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна
Узнагароды і званні
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Андрэй Апанасавіч Мельнік (12 снежня 1890(1890-12-12), Воля Якубова, Цыслейтанія — 1 лістапада 1964(1964-11-01), Камуна Клерво, акруга Дзікірх) — палкоўнік арміі УНР, ваенны і палітычны дзеяч, адзін з найбліжэйшых супрацоўнікаў Яўгена Канавальца. Арганізатар фарміраванняў Сечавых Стральцоў у Кіеве, адзін з арганізатараў УВА.

Нарадзіўся 12 снежня 1890 года ў в. Воля Якубова Драгабыцкага павета Аўстра-Венгрыі (цяпер — Львоўская вобласць Украіны).

З 1938 года — кіраўнік штабу АУН (укр.: Проводу ОУН).

У 1940 годзе ў АУН адбыўся раскол на АУН Сцяпана Бандэры і АУН Андрэя Мельніка. Частка Мельніка выступала за больш шчыльнае супрацоўніцтва з немцамі. Напрыклад, дывізія СС «Галічына» — праект «мельнікаўцаў», а не «бандэраўцаў». Паміж «бандэраўцамі» і «мельнікаўцамі» ішла канфрантацыя^[1]. Мельнік быў вязнем нямецкіх канцлагераў. З 1945 года — у эміграцыі.

Памёр 1 лістапада 1964 года ў Клерво (Люксембург). Пахаваны ў г. Люксембург.