Андрэй Уладзіміравіч

Андрэй Уладзіміравіч
Андрэй Уладзіміравіч
Нараджэнне	1390
Смерць	не раней за 1455 і не пазней за 1459
Род	Гедзімінавічы і Альгердавічы
Бацька	Уладзімір Альгердавіч
Жонка	Марыя[d]
Дзеці	Аўдоцця Андрэеўна[d] і Глеб Андрэевіч[d]
Веравызнанне	праваслаўе

Андрэй Уладзіміравіч (каля 1390—1457?) — князь, адзін з найбуйнейшых праваслаўных магнатаў Вялікага Княства Літоўскага.

Біяграфія

Малодшы сын кіеўскага князя Уладзіміра Альгердавіча, брат Алелькі (Аляксандра) і Івана Бельскага. Пасля смерці бацькі Андрэй Уладзіміравіч, у адрозненне ад братоў удзельнага княства не атрымаў, а быў служылым князем, але займаў высокае становішча. Паходжанне забяспечвала яму месца ў гаспадарскай радзе. Ад вялікага князя літоўскага атрымаў уладанні ў розных краях ВКЛ, валодаў Лагойскам, Гайнай і Камянцом на поўнач ад Менска, Палонна ў Віцебскай зямлі, Славянскам і Магільна ў вярхоўях Нёмана, сялом Белым (на месцы цяперашняга Лепеля).

Сям’я

Жанаты быў з Марыяй Іванаўнай з «паноў Чарэйскіх»^[5]. Сваіх дзяцей Глеба і Еўдакію перажыў.

Пасля смерці Андрэя Уладзіміравіча адна частка маёнткаў вярнулася да вял. князя, другая адышла ўнучцы — Фядоры Рагацінскай, жонцы кн. Івана Кобрынскага, трэцяя, сяло Белае (сучасны Лепель) — родзічам жонкі, панам Чарэйскім.

Зноскі

↑ ^а ^б Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 337–338.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>
↑ ^а ^б Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 337.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>
↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 169, 337–338, 670.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>
↑ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 287. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381"></a>
↑ Маецца на ўвазе баярын Іван Чарэйскі і 5 яго сыноў, братоў Марыі. Місаіл — праваслаўны смаленскі епіскап, заснаваў у сваёй частцы Чарэйскага маёнтка, на возеры Галаўлі, манастыр у імя св. Троіцы, паводле тастаменту Місаіла права апекі над Чарэйскім манастыром атрымаў Багдан Сапега; Міхаіл Пструх — ахвяраваў у 1454 на карысць Чарэйскага манастыра св. Троіцы землі каля азёр Галаўля і Чарэя; Дашка — яго сыны (Іван, Васіль, Алехна і Сенька) каля 1475 падаравалі Чарэйскаму манастыру ўрочышча Клубінічы (зараз — вёска на поўначы Крупскага раёна). Адзін з сыноў Дашкі — Сенька Дашкавіч, меў сына Васька Сенькавіч (узг. да 1524); Сенька — меў дачку Марыю, жонку Фёдара Фёдаравіча Друцкага-Саколінскага; Мікіта — меў сына Ждана і ўнука Льва Жданавіча (узг. 1602).

Літаратура

Насевіч В. Андрэй Уладзіміравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).
Wolff J. Kniaziowie litewsko-ruscy od konca czternastego wieku. — Warszawa, 1895. S. 337—338.

[_fcc31d0900cc9fd8-1] а ^б Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 337–338.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>

[_1471e64630738f65-2] а ^б Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 337.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>

[_eb9de4ed47be80fd-3] Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 169, 337–338, 670.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>

[_2d90587d41d5ec85-4] Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 287. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381"></a>

[5] Маецца на ўвазе баярын Іван Чарэйскі і 5 яго сыноў, братоў Марыі. Місаіл — праваслаўны смаленскі епіскап, заснаваў у сваёй частцы Чарэйскага маёнтка, на возеры Галаўлі, манастыр у імя св. Троіцы, паводле тастаменту Місаіла права апекі над Чарэйскім манастыром атрымаў Багдан Сапега; Міхаіл Пструх — ахвяраваў у 1454 на карысць Чарэйскага манастыра св. Троіцы землі каля азёр Галаўля і Чарэя; Дашка — яго сыны (Іван, Васіль, Алехна і Сенька) каля 1475 падаравалі Чарэйскаму манастыру ўрочышча Клубінічы (зараз — вёска на поўначы Крупскага раёна). Адзін з сыноў Дашкі — Сенька Дашкавіч, меў сына Васька Сенькавіч (узг. да 1524); Сенька — меў дачку Марыю, жонку Фёдара Фёдаравіча Друцкага-Саколінскага; Мікіта — меў сына Ждана і ўнука Льва Жданавіча (узг. 1602).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Андрэй Уладзіміравіч

Біяграфія

Сям’я

Зноскі

Літаратура

Portal di Ensiklopedia Dunia