Аркадзь Іосіфавіч Савініч

Аркадзь Іосіфавіч Савініч
Дата нараджэння	1866
Дата смерці	не раней за 1908
Альма-матар	Віленскае рэальнае вучылішча[d] Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт (1890)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аркадзь Іосіфавіч Савініч (1866 — ?) — грамадзянскі інжынер, архітэктар^[1].

Нарадзіўся ў 1866 годзе^[1].

Першапачатковую адукацыю атрымаў у Вялікалуцкім і Віленскім рэальных вучылішчах^[1]. Паступіў у Пецярбургскі інстытут грамадзянскіх інжынераў у 1885 годзе і скончыў курс у 1890 годзе па першым разрадзе^[1].

Яшчэ ў час канікул 1887 і 1888 гадоў А. Савініч быў на практычных занятках па службе шляху і будынкаў Лібава-Роменскай чыгункі, а ў 1889 годзе — пры работах па ўнутранай аддзелцы храма Святога Уладзіміра  (руск.) (бел. ў Херсанесе Таўрычаскім^[1].

Пасля заканчэння навучання ў Інстытуце, А. Савініч быў памочнікам галоўнага архітэктара, акадэміка М. Чагіна, пры працах па ўнутранай аддзелцы, а таксама пры пабудове новай царквы  (руск.) (бел. ў маёнтку А. Г. Кузняцова «Фарос» ля Байдарскіх варот  (руск.) (бел.^[1]. У 1890 годзе А. Савініч прылічаны да Тэхнічна-будаўнічага камітэту  (руск.) (бел., а ў 1891 годзе — да канцылярыі обер-пракурора  (руск.) (бел. Святога Сінода. З 1892 года Савініч займае пасаду малодшага інжынера будаўнічага аддзялення арэнбургскага губернскага праўлення^[1].

Не пазней 1908 года стаў гродзенскім губернскім інжынерам  (руск.) (бел.^[2].