Васіль Фёдаравіч Нябольсін

Васіль Фёдаравіч Нябольсін
Дата нараджэння	12 мая 1822(1822-05-12)
Дата смерці	11 лютага 1900(1900-02-11) (77 гадоў)
Месца пахавання	Праваслаўныя могілкі ў Гродне
Грамадзянства	Расійская імперыя
Альма-матар	Пецярбургскае будаўнічае вучылішча (1843) Інстытут грамадзянскіх інжынераў
Працаваў у гарадах	Масква, Санкт-Пецярбург, Уладзімір, Харкаў і Гродна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Васіль Фёдаравіч Нябольсін (у некаторых крыніцах Небальсін) (1822—1900) — расійскі інжынер, архітэктар. Сапраўдны стацкі саветнік (з 1886 года). Маскоўскі губернскі архітэктар (1860—1862)^[1], гродзенскі губернскі інжынер (1873-не раней за 1898)^[2].

Пачатковую адукацыю атрымаў у Разанскай губернскай гімназіі^[1].

У 1839 годзе паступіў у Пецярбургскае вучылішча грамадзянскіх інжынераў будаўнічым вучылішчы, адкуль выпушчаны ў 1843 годзе са званнем архітэктарскага памочніка і правам на чын XII класа. Зацверджаны ў чыне 12-га класа 28 лістапада 1843 года^[1].

8 студзеня 1844 года быў прызначаны памочнікам архітэктара ў Дэпартамент праектаў і каштарысаў Галоўнага ўпраўлення шляхоў зносін^[1].

10 мая 1847 года падараваны ў калежскія сакратары. 19 верасня 1849 года прызначаны выконваючым пасаду губернскага архітэктара Маскоўскай губернскай будаўнічай і дарожнай камісіі^[1].

8 студзеня 1851 года падараваны ў тытулярныя саветнікі, 26 сакавіка 1855 — у калежскія асэсары. 16 мая 1855 года зацверджаны дырэктарам Маскоўскага турэмнага камітэта^[1].

26 сакавіка 1856 года падараваны ў надворныя саветнікі. З 14 мая 1857 года прызначаны загадчыкам вытворчасцю работ у Мікалаеўскай Ізмайлаўскай ваеннай багадзельні  (руск.) (бел.^[1].

23 сакавіка 1860 года зацверджаны маскоўскім губернскім архітэктарам, у гэты ж дзень падараваны ў калежскія саветнікі

22 чэрвеня 1862 года перамешчаны губернскім архітэктарам у горад Уладзімір^[1]. У гэты ж дзень прызначаны дырэктарам Уладзімірскага губернскага апякунскага камітэта аб турмах. 16 сакавіка 1865 года зацверджаны губернскім архітэктарам будаўнічага аддзялення уладзімірскага губернскага праўлення.

3 сакавіка 1866 года прызначаны харкаўскім губернскім архітэктарам^[1]. 23 лістапада 1867 года прызначаны дырэктарам харкаўскага губернскага апякунскага камітэта аб турмах.

З 2 снежня 1867 года па 4 красавіка 1869 года быў камандзіраваны за мяжу.

28 лютага 1873 года прызначаны выконваючым пасаду гродзенскага губернскага інжынера  (руск.) (бел.^[1], у гэты ж дзень прызначаны членам гродзенскай губернскай царкоўна-будаўнічай прысутнасці. 22 жніўня 1873 года прызначаны дырэктарам гродзенскага губернскага апякунскага камітэта аб турмах. 25 лютага 1875 года прызначаны старшынёй асаблівай часовай камісіі садзейнічання больш хуткаму ўладкаванню вадаправода ў горадзе Гродне^[1].

27 студзеня 1878 года пераведзены ў грамадзянскія інжынеры. 8 сакавіка 1878 года зацверджаны гродзенскім губернскім інжынерам.

30 жніўня 1886 года падараваны ў сапраўдныя статские саветнікі

Жалаванне атрымліваў 700 руб.; прыбаўкі — 113 руб. 77 кап.; сталовых — 700 руб. у год.

Жонка — дачка тайнага саветніка Соф’я Уладзіміраўна Смірнова.

• У 1848-49 гадах у Санкт-Пецярбургу^[1]:
  • Кіраўніцтва будаўніцтвам мураванага храма  (руск.) (бел. на плошчы  (руск.) (бел., якая раней звалася «Казінае балота», у Малой Каломне
  • Перабудова бакавых частак храма Пакрова Прасвятой Багародзіцы  (руск.) (бел. (саўмесна з А. Шаўцовым  (руск.) (бел.)
  • Перабудова Успенскай царквы  (руск.) (бел. на Малой Охце
• У 1866-73 гадах у г. Харкаве^[1]:
  • Перабудова будынка судовай палаты і акруговага суда  (руск.) (бел.
  • Будаўніцтва Свята-Петра-Паўлаўскай царквы (1872—1876, цяпер помнік архітэктуры)
• У 1873-92 гадах ў Гродзенскай губерні^[1]:
  • Больш за 40 мураваных храмаў, у тым ліку
    • Перабудова і рэканструкцыя пад яго кіраўніцтвам у 1880 годзе ў праваслаўную царкву бернардзінскага касцёла у Слоніме.
  • Будынак Марыінскай жаночай гімназіі
  • Перабудова часткі палаца князёў Масальскіх пад будынак Гродзенскага акруговага суда.
  • Кіраўніцтва будаўніцтвам па чужым праекце Моста праз Нёман у Гродне^[3] (не захаваўся)
• У 1880-х гадах удзельнічаў у будаўніцтве Новых казармаў за чыгункай у Гродне (цяпер на рагу вуліц Чырвонаармейскай і Шчорса)^[4].

• Ордэн Св. Станіслава 2-й ступені (1 красавіка 1860)
• Ордэн Св. Ганны 2-й ступені з Імператарскай Каронай (17 снежня 1867)
• Ордэн Св. Уладзіміра 4-й ступені (20 мая 1871)
• Ордэн Св. Уладзіміра 3-й ступені (30 жніўня 1879)
• Знак адзнакі бездакорнай службы за 40 гадоў (22 жніўня 1884)
• Бронзавы медаль на Уладзімірскай стужцы ў памяць вайны 1853—1856 гг.

У Гродне на 1885 год жыў у Карэтным завулку ў доме Савашынскага^[5].

	Васіль Фёдаравіч Нябольсін на Вікісховішчы