Веніямін Барысавіч Смехаў
Веніямін Барысавіч Смехаў (нар. 10 жніўня 1940, Масква, РСФСР, СССР) — савецкі і расійскі акцёр тэатра, кіно, тэлебачання і дубляжу, рэжысёр тэлеспектакляў і дакументальнага кіно, сцэнарыст, тэлевядучы, літаратар; лаўрэат мастацкай прэміі «Петропаль» (2000), Царскасельскай мастацкай прэміі (2009, 2023) і прэміі «Кніжны чарвяк» (2020). Кавалер ордэна «За заслугі перад Айчынай» IV ступені (2020). Лаўрэат Расійскай нацыянальнай акцёрскай прэміі «Фігаро» (2021). БіяграфіяБацька — Барыс Майсеевіч Смехаў, доктар эканамічных навук, паходзіў з гомельскіх яўрэяў. У 1957 годзе быў прыняты ў Тэатральнае вучылішча імя Б. В. Шчукіна пры Тэатры імя Я. Вахтангава (курс У. А. Этуша); вучыцца ў гэтым вучылішчы Смехаву параіў яго дзядзька — Леў Смехаў. У 1958 годзе быў адлічаны і пераведзены на 2-гі курс як «вольнаслухач з выпрабавальным тэрмінам». У красавіку 1959 года быў зноў прылічаны да студэнтаў. Яго дыпломныя спектаклі: «Мешчанін у дваранстве» Ж. Б. Мальер (роля Каўеля), «Гарачае сэрца» А. Астроўскі (роля Наркіса). У 1961 годзе, пасля заканчэння тэатральнага вучылішча, па размеркаванні накіраваны ў Куйбышаўскі драмтэатр, дзе працаваў роўна год. Вярнуўшыся ў Маскву, у лістападзе 1962 года быў прыняты рэжысёрам А. К. Плотнікавым у трупу Маскоўскага тэатра драмы і камедыі; у студзені 1964 года галоўным рэжысёрам гэтага тэатра стаў Юрый Любімаў, які рэарганізаваў тэатр, які стаў шырока вядомы як Тэатр на Таганцы. З 1985 па 1987 гады працаваў у тэатры «Сучаснік», куды сышоў разам з Леанідам Філатавым і Віталём Шапавалавым падчас выгнання Ю. П. Любімава з СССР. З 1987 па 1998 год зноў у трупе Тэатра на Трыножцы. Здымаўся ў кіно з 1968 года, але набыў папулярнасць толькі пасля выканання ролі Атоса ў тэлефільме «Д’Артаньян і тры мушкецёры» (Адэская кінастудыя, 1978). Зняўся таксама і ва ўсіх яго працягах. Фільмаграфія
Зноскі
Памылка Lua у Модуль:External_links на радку 45: assign to undeclared variable 'link'. |
||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
