Уладзімір Абрамавіч Этуш

Уладзімір Абрамавіч Этуш
руск.: Владимир Этуш
Дата нараджэння	6 мая 1922(1922-05-06)
Месца нараджэння	Масква, Маскоўская губерня, РСФСР[d]
Дата смерці	9 сакавіка 2019(2019-03-09)[1] (96 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Грамадзянства	РСФСР[d]  СССР  Расія
Жонка	Yelena Izmaylova[d] і Ninel Myshkova[d]
Дзеці	Раіса Этуш
Адукацыя	Тэатральны інстытут імя Барыса Шчукіна (1945)
Прафесія	акцёр, тэатральны акцёр, тэатральны педагог, кінарэжысёр, тэлеакцёр
Гады актыўнасці	1945 — 2019
Тэатр	Тэатр імя Я. Б. Вахтангава
Узнагароды	People's Artist of the Republic of North Ossetia-Alania[d] Знак ранення[d] Q135109055?
IMDb	ID 0262234
Сайт	etush.ru (руск.)
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Абрамавіч Этуш (6 мая 1922, Масква — 9 сакавіка 2019, Масква) — расійскі акцёр.

Нарадзіўся 6 мая 1922 года ў Маскве ў яўрэйскай сям’і. Бацька будучага акцёра — Абрам Савельевіч Этуш, родам з мястэчка Глуск Магілёўскай губерні — да Кастрычніцкай рэвалюцыі быў каміваяжорам. Маці — Раіса Канстанцінаўна Этуш — да першага арышту мужа была хатняй гаспадыняй (Абрама Савельевіча арыштоўвалі двойчы), пасля працавала касірам у фотаатэлье.

У гады Вялікай Айчыннай вайны Уладзімір Этуш скончыў ваенна-перакладчыцкі факультэт Другога Маскоўскага педагагічнага інстытута замежных моў, ваяваў на фронце ў званні лейтэнанта адміністрацыйнай службы. У 1943 годзе пад Такмаком (сяло Варашылаўка) у Запарожскай вобласці цяжка паранены. Пасля шпіталя атрымаў другую групу інваліднасці і быў камісаваны. Член ВКП (б) з 1946 года.

У кіно акцёр пачаў здымацца ў 1953 годзе і першую ролю адыграў у гістарычнай карціне Міхаіла Рома «Адмірал Ушакоў».

Уладзімір Этуш — майстар вострахарактарных і камедыйных роляў. Гледачам памятныя яго цудоўныя працы ў камедыях Леаніда Гайдая — Саахаў з легендарнай «Каўказскай палонніцы», інжынер Андрэй Брунс з экранізацыі «12 крэслаў» і стаматолаг Антон Сямёнавіч Шпак з карціны «Іван Васілевіч мяняе прафесію».

Жонкі

• Нінэль Мышкова (1926—2003) — актрыса, адзіная дачка генерала артылерыі Канстанціна Мышкова.
• Алена Ізмайлава (1920—2005) — актрыса, грамадзянскі шлюб.
• Ніна Крайнова (1927—2000) — выкладчыца англійскай мовы.
• Алена Гарбунова (нар. 1965) — выкладчыца англійскай мовы.

Дзеці

• Дачка Раіса Этуш (нар. 1955, у шлюбе з Нінай Крайновай) — актрыса Тэатра сатыры.

Унукі

• Уладзімір.

1. 1953 — Адмірал Ушакоў — Сеід-Алі
2. 1955 — Авадзень — Марціні
3. 1960 — Час летніх адпачынкаў
4. 1964 — Старшыня — Калоеў
5. 1966 — Каўказская палонніца, або Новыя прыгоды Шурыка — таварыш Саахаў
6. 1968 — Старая, старая казка — Кароль і Шынкар
7. 1969 — Стары знаёмы — Самецкі (рэжысёр-пастаноўшчык спектакля на вадзе)
8. 1969 — Мужчынская гутарка
9. 1970 — Місія ў Кабуле
10. 1971 — 12 крэслаў — інжынер Брунс
11. 1971 — Цень
12. 1972 — Справы даўно мінулых дзён
13. 1972 — Цырк запальвае агні
14. 1972 — Мужчыны
15. 1973 — Непапраўны ілгун — эмір Бурухтан Другі Другі
16. 1973 — Іван Васілевіч мяняе прафесію — Антон Сямёнавіч Шпак
17. 1974 — Нейлон 100 %
18. 1975 — Прыгоды Бураціны — Карабас-Барабас
19. 1977 — Як Іванушка-дурылка за цудам хадзіў
20. 1978 — Па вуліцы камода вадзілі
21. 1978 — 31 чэрвеня — магістр Мальгрым
22. 1979 — Дзюма на Каўказе — Бабадул
23. 1979 — Міліянерка (Тэлеспектакль)
24. 1982 — Асліная скура — кароль Гастон
25. 1983 — Месье Ленуар, які… (тэлеспектакль) — Поль-Альбер Ленуар
26. 1984 — Макар-следапыт — Іраклій
27. 1991 — Не абуджайце сабаку, яеі спіць — Грыша
28. 1993 — Мары ідыёта — Фунт
29. 1993 — Бравыя хлопцы
30. 1998 — Класік — «аўтарытэт» Манарх
31. 1999 — Паварот ключа (серыял)
32. 2005 — Тры мушкецёры
33. 2006 — Парк савецкага перыяду

• Сайт Уладзіміра Этуша
• «Каўказскі палоннік» Уладзіміра Этуша
• Туш у гонар Этуша!(недаступная спасылка)