Вера Рыгораўна Міхайлава

Вера Рыгораўна Міхайлава
Вера Рыгораўна Міхайлава
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	4 верасня 1907 ці 22 жніўня (4 верасня) 1908
Месца нараджэння	Нерчынск, Нерчынскі павет[d], Забайкальская вобласць, Іркуцкае генерал-губернатарства[d], Расійская імперыя або ; Марыінск, Марыінскі павет[d], Томская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	30 мая 1985
Месца смерці	Сімферопаль, Крымская вобласць, УССР, СССР;
Грамадзянства	СССР;
Альма-матар	Ленінградскі дзяржаўны інстытут журналістыкі імя В. В. Вароўскага[d] (1941);
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	дзіцячая пісьменніца, журналістка
Грамадская дзейнасць
Партыя	КПСС;
Узнагароды

Вера Рыгораўна Міхайлава (4 верасня 1907, Нерчынск, Іркуцкае генерал-губернатарства, Расійская Імперыя — 30 мая 1985, Сімферопаль, УССР) — савецкая дзіцячая пісьменніца і журналістка.

Біяграфія

Нарадзілася 4 верасня 1907 года ў Нерчынскай турме (Забайкалле), дзе знаходзіліся ў зняволенні яе бацькі, удзельнікі Томскай падпольнай арганізацыі^[1]. Па іншых дадзеных, нарадзілася 22 жніўня (4 верасня) 1908 года ў Марыінску Кемераўская вобласць^[2].

З 12 гадоў працавала на заводзе. У 14 гадоў ўступіла ў камсамол у Чыце і была накіравана на працу ў новаствораную камсамольскую газету «Юная раць». У 1941 годзе завочна скончыла Ленінградскі дзяржаўны інстытут журналістыкі імя В. В. Вараўскога, затым тры курсы правучылася ў Крымскім педагагічным інстытуце імя М. В. Фрунзэ у Сімферопалі^[1].

Жыла і працавала ва Украіне. Член КПСС. Падчас і пасля Вялікай Айчыннай вайны працавала ў рэдакцыях газет, у прыватнасці, з 1950 па 1960 год з’яўлялася галоўным рэдактарам газеты Сімферопальскага раёна «Призыв» (да 1952 года газета называлася «Большевистская правда», а цяпер — «Сельский труженик Крыма»)^[1]^[3]^[4]. Узначальвала секцыю прозы Крымскага аддзялення Саюза пісьменнікаў СССР. Пасяджанні секцыі праходзілі ў Сімферопалі ў доме № 5 па вуліцы Горкага^[5].

Пісала на рускай мове. Большасць работ напісана для дзяцей. Міхайлава з’яўляецца аўтарам зборніка апавяданняў «Воробеич» (1956), «Сигнал» (1958) і «Как Димка стал Бимкой» (1963), аповесцяў «Алая лента» (1960), «Жил в Узине мальчишка» (1967, пра дзяцінства касманаўта Паўла Паповіча), «Гошка — партизанский сын» (1971). Усе яе кнігі былі выдадзеныя ў Сімферопалі^[6]. Аповесць «Гошка — партизанский сын» была перакладзеная на таджыкскую мову^[7].

Памерла 30 мая 1985 года ў Сімферопалі.

Унук — Рыгор Адольфавіч Іофе (1953—2020), крымскі палітык, першы намеснік старшыні Вярхоўнага Савета Крыма і старшыня Грамадскай палаты Рэспублікі Крым^[8].