Вольскі ваенны інстытут матэрыяльнага забеспячэння
Вольскі ваенны інстытут матэрыяльнага забеспячэння (руск.: Вольский военный институт материального обеспечения) — вышэйшая ваенна-навучальная ўстанова, заснаваная 23 лютага 1928 года, якая ажыццяўляла падрыхтоўку афіцэрскіх кадраў для тылавых службаў Узброеных Сіл СССР і Расійскай Федэрацыі. З 16 верасня 1998 года у якасці філіяла ўваходзіць у структуру Ваеннай акадэміі матэрыяльна-тэхнічнага забеспячэння імя А. В. Хрулёва. ГісторыяПерадгісторыяУ 1821 годзе ў горад Вольск з Варонежскай губерні быў перадыслакаваны Елісаветградскі гусарскі полк. З 1823 па 1829 год на базе палка, і з 1829 па 1853 год на базе 3-й брыгады Саратаўскіх батальёнаў ваенных кантаністаў вялася падрыхтоўка юнакоў да ваеннай службы, якая падрыхтавала больш за трынаццаць тысяч чалавек. У 1858 годзе на базе школы ваенных кантаністаў было адкрыта Саратаўскае вучылішча ваеннага ведамства, у 1868 годзе вучылішча ваеннага ведамства было пераўтворана ў ваенную прагімназію[1]. У 1882 годзе ваенныя гімназіі былі ператвораныя ў кадэцкія карпусы, а ваенныя прагімназіі былі зачыненыя і толькі ў 1885 годзе Вольская ваенная прагімназія была рэарганізавана ў Вольскую ваенную школу. У 1908 годзе на базе Вольскай ваеннай школы быў створаны Вольскі кадэцкі корпус, які стаў трыццаць шостым і перадапошнім з усіх кадэцкіх карпусоў Расійскай імперыі. 29 мая 1914 года адбыўся першы выпуск у Вольскім кадэцкім корпусе. 19 красавіка 1918 года пастановай Вольскага Савета народных Камісараў Вольскі кадэцкі корпус быў зачынены[1][2][3]. Асноўная гісторыя13 ліпеня 1928 года загадам РВСР № 221 у горадзе Вольску была створана Аб’яднаная школа лётчыкаў і авіяцыйных тэхнікаў і 7 лістапада 1928 года ў школе быў пачаты навучальны працэс. 6 чэрвеня 1931 года загадам Рэвалюцыйнага ваеннага савета СССР Аб’яднаная школа лётчыкаў і авіяцыйных тэхнікаў была перайменавана ў Другую Вольскую ваенную школу авіяцыйных тэхнікаў. 11 сакавіка 1932 года пастановай УЦВК № 10 школе было прысвоена ганаровае найменне «Ленінскага Чырванасцяжнага камсамола»[3][4]. 13 мая 1937 года загадам наркама абароны СССР № 067 на базе школы было створана Вольскае ваеннае авіяцыйна-тэхнічнае вучылішча. 5 лютага 1941 года загадам Наркамата абароны СССР № 048 23 лютага 1928 года быў вызначаны гадавым святам вучылішча. 5 лютага 1941 года загадам Наркамата абароны СССР № 049 на базе ваеннага авіяцыйна-тэхнічнага вучылішча была створана першая Вольская ваенная авіяцыйная школа авіямеханікаў. У перыяд Вялікай Айчыннай вайны вучылішча рыхтавала афіцэраў авіяцыі для ваенна-паветраных сіл ваеннага перыяду для патрэб фронту. Цэлая плеяда выпускнікоў вучылішча таго перыяду былі ганараваны звання Герой Савецкага Саюза[3][5]. У 1951 годзе паводле дырэктывы Генеральнага штаба Узброеных Сіл СССР ваенная авіяцыйная школа авіямеханікаў была рэарганізавана ў першае Вольскае ваеннае авіяцыйна-тэхнічнае вучылішча, з атрыманнем сярэдне-спецыяльнай адукацыі і тэрмінам навучання два гады, з 1953 года тэрмін навучання быў павялічаны на адзін год і склаў тры гады. 31 снежня 1959 года загадам Міністра абароны СССР першае Вольскае ваеннае авіяцыйна-тэхнічнае вучылішча было пераведзена ў склад РВСП СССР. 22 снежня 1962 года на базе ваеннага авіяцыйна-тэхнічнага вучылішча было створана Вольскае камандна-тэхнічнае вучылішча імя Ленінскага Чырванасцяжнага камсамола[3][5]. 2 ліпеня 1964 года дырэктывай Генеральнага штаба Узброеных Сіл СССР і начальніка Тылу Узброеных Сіл СССР камандна-тэхнічнае вучылішча было рэарганізавана ў Вольскае ваеннае вучылішча імя Ленінскага Чырванасцяжнага камсамола з перадачай у структуру Тылу Узброеных Сіл СССР. 24 чэрвеня 1971 года пастановай Савета Міністраў СССР і загаду Міністра абароны СССР Вольскае ваеннае вучылішча было пераўтворана ў Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу імя Ленінскага Чырванасцяжнага камсамола, стаўшы вышэйшай ваенна-навучальнай установай, з тэрмінам навучання чатыры гады. 13 верасня 1978 года ўказам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу было ганаравана Ордэнам Чырвонай Зоркі[3]. З 1994 года вучылішча было пераведзена на пяцігадовы тэрмін навучання. 16 верасня 1998 года загадам Міністра абароны Расійскай Федэрацыі № 417 Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу ўваходзіць у склад Ваеннай акадэміі тылу і транспарту ў якасці яго філіяла. 1 студзеня 2005 года Вольскі філіял Ваеннай акадэміі тылу і транспарту зноў быў перайменаваны ў Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу (ваенны інстытут тылу)[3]. У ліку прафесарска-выкладчыцкага складу інстытута маецца: 9 дактароў і 119 кандыдатаў навук[6]. За час існавання Вольскага ваеннага вучылішча 35 яго выпускніка былі ганараваны звання Герой Савецкага Саюза, прычым двое былі ганараваны гэтага звання двойчы — І. С. Полбін і В. І. Мыхлік, два выпускнікі былі ганараваны звання Герой Сацыялістычнай Працы і адзін звання — Герой Расійскай Федэрацыі, больш за 80 выпускнікоў пасля былі ганараваны генеральскімі званнямі[3]. Пастановай ад 29 жніўня 1998 года «Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу імя Ленінскага камсамола» рэарганізавана шляхам далучэння да Ваеннай акадэміі тылу і транспарту (Санкт-Пецярбург) у якасці філіяла[7]. Пастановай ад 09.07.2004 на базе філіяла Ваеннай акадэміі тылу і транспарту імя генерала арміі А. У. Хрулёва ў горадзе Вольск створана «Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу (ваенны інстытут)»[8]. Пастановай ад 24.12.2008 «Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу (ваенны інстытут)» рэарганізавана ў форме далучэння да акадэміі «Ваенная акадэмія тылу і транспарту імя генерала арміі А. У. Хрулёва»[9]. У красавіку 2010 «Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу (ваенны інстытут)» рэарганізавана ў Вольскі ваенны інстытут тылу (філіял) Ваеннай акадэміі тылу і транспарту імя генерала арміі А. У. Хрулёва Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі[10]. З верасня 2013 года рэарганізаваны ў Вольскі ваенны інстытут матэрыяльнага забеспячэння. У 2023 годзе ў Вольскім ваенным інстытуце адбыўся скандал, калі навучэнцы 5-га курса факультэта забеспячэння гаручым адзначылі дату 100 дзён да заканчэння вучобы, разграміўшы казарму першакурснікаў, зламаўшы ў ёй мэблю і абліўшыся шампанскім. Начальнік Інстытута Вячаслаў Зянкоў і два яго намеснікі былі адхіленыя ад сваіх пасад, выконваючым абавязкі начальніка інстытута стаў палкоўнік Ахмед Кажараў[11]. 11 курсантаў, якія зладзілі пагром, былі адлічаныя[12]. Кіраўніцтва
Узнагароды
Зноскі
Літаратура
Спасылкі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia