Вылячэнне глуханямога з Дзесяціграддзя

Вылячэнне глуханямога з Дзесяціграддзя — падзея новазапаветняга апавядання, адзін з цудаў Ісуса Хрыста.

Біблейскае апавяданне

Падзея запісана ў Евангеллі ад Марка 7:31-37. Яго апавяданне мае шмат паралеляў з вылячэннем сляпога ў Віфсаідзе, запісаным у Евангеллі ад Марка 8:22-26.

Паводле Евангелля ад Марка, калі Ісус увайшоў праз вобласць Дзесяціграддзя пасля праходжання праз Сідон да Галілейскага мора, некалькі чалавек прынеслі да Яго чалавека, які быў глухім і ледзь мог гаварыць, і яны прасілі Ісуса, каб Ён паклаў рукі на хворага.

Евангелле ад Марка апісвае цуд наступным чынам:

Ісус, адвёўшы яго ўбок ад людзей, уклаў пальцы Свае ў вушы яму і, плюнуўшы, дакрануўся да языка ягонага; і ўзвёўшы вочы да неба, уздыхнуў і сказаў яму: «Еффафа», што значыцца — «адчыніся». І адразу адчыніўся ў яго слых, і разамкнуліся повязі ягонага языка, і пачаў гаварыць чыста. І загадаў ім не казаць нікому. Але, колькі Ён ні забараняў ім, яны яшчэ больш разгалошвалі. І вельмі-вельмі здзіўляліся і казалі: усё добра робіць: і глухіх робіць чуткімі і нямых — гаваркімі.