Вячаслаў Леанідавіч Насевіч

Вячаслаў Леанідавіч Насевіч
Вячаслаў Леанідавіч Насевіч
Дата нараджэння	20 ліпеня 1957 (67 гадоў)
Месца нараджэння	Віцебск, Віцебская вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	гісторык, генеалог, археолаг, архівіст
Навуковая сфера	гісторыя
Месца працы	Інстытут гісторыі НАНБ; Дэпартамент па архівах і справаводстве Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь; Беларускі навукова-даследчы цэнтр электроннай дакументацыі; гістарычны факультэт БДУ; гісторыка-філалагічны факультэт ПДУ;
Навуковая ступень	кандыдат гістарычных навук (1991)
Альма-матар	факультэт журналістыкі БДУ (1982);
Член у	Геральдычны савет пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь;
Прэміі	Прэмія «За духоўнае адраджэнне» (2020)
Сайт	vln.by (руск.)

Вячаслаў Леанідавіч Насевіч (нар. 20 ліпеня 1957, Віцебск, Беларусь) — беларускі гісторык, генеалог, археолаг, архівіст. Спецыяліст па гістарычнай і архіўнай інфарматыцы, ранняй палітычнай гісторыі ВКЛ. Кандыдат гістарычных навук (1991)^[1].

Біяграфія

Скончыў у 1982 годзе факультэт журналістыкі БДУ^[1] па спецыяльнасці «Журналістыка».

У 1983—1993 гадах працаваў у Інстытуце гісторыі АН БССР: лабарант, навуковы супрацоўнік аддзела археалогіі зон новабудоўляў, аддзела археалогіі сярэдневяковага перыяду; навуковы супрацоўнік аддзела спецыяльных гістарычных навук^[1].

У 1991 суіскальнік на кафедры археалогіі гістарычнага факультэта Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта, абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Папуляцыйна-дэмаграфічныя працэсы ў эпоху ніжняга і сярэдняга палеаліту (Досвед камп’ютарнага мадэлявання)»^[1].

У 1993—1997 гадах у Камітэце па архівах і справаводству Рэспублікі Беларусь: загадчык аддзела дзяржаўнай геральдычнай службы, загадчык аддзела геральдыкі і генеалогіі. У 1998—2020 гадах дырэктар Беларускага навукова-даследчага цэнтра электроннай дакументацыі. У 1994—2020 гадах выкладаў на гістарычным факультэце БДУ, у 1998 і 2000 гадах на гістарычным факультэце Полацкага дзяржаўнага ўніверсітэта^[1].

Член Геральдычнага савета пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2007)^[1].

У 1993—2007 гадах член Асацыяцыі «Гісторыя і камп’ютар» краін Садружнасці Незалежных Дзяржаў^[1].

У жніўні 2020 года падпісаў зварот беларускіх навукоўцаў супраць гвалту.

Навуковая дзейнасць

Асноўныя кірункі навуковай дзейнасці: гісторыя Беларусі ў перыяд феадалізму, найперш праблема ўтварэння і тэрытарыяльнага фарміравання Вялікага Княства Літоўскага; з дапаможных гістарычных дысцыплін: гістарычная геаграфія і картаграфія, генеалогія, гістарычная дэмаграфія, гістарычная і архіўная інфарматыка.

Аўтар каля 350 прац (на сяр. 2003), між іншым, 2 навукова-папулярныя манаграфіі, 182 энцыклапедычныя артыкулы і 47 гістарычных карт для «Энцыклапедыі гісторыі Беларусі» і «Беларускай энцыклапедыі», 6 гістарычных карт для «Нацыянальнага атласа Беларусі» і інш. Асноўныя распрацоўкі ў галіне гістарычнай інфарматыкі — імітацыйная мадэль папуляцыйна-дэмаграфічных працэсаў у старажытным грамадстве (1987—1990), структура генеалагічнай базы даных «Радавод» для Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі (1993—1994), гістарычная геаінфармацыйная сістэма «Губернія» і сеціўная пляцоўка «Архівы Беларусі» (з 1998), мадэль-рэканструкцыя жыццёвага цыклу традыцыйнай сялянскай гаспадаркі (з 1993).

Узнагароды

Лаўрэат прэміі «За духоўнае адраджэнне» (2020) за выданне «Вялікага гістарычнага атласа Беларусі»^[1].

Бібліяграфія

Беларусы: станаўленне этнасу і нацыянальная ідэя. Смаленск, 2015.
Традиционная белорусская деревня в европейской перспективе. Минск, 2004.
Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: Падзеі і асобы. Мінск, 1993.
Генеалагічныя табліцы старадаўніх княжацкіх і магнацкіх беларускіх родаў 12-18 стагоддзяў. Мінск, 1993.

Удзел у калектыўных працах

Гістарычны атлас Беларусі. Мінск, 2020.
Вялікі гістарычны атлас Беларусі: у 4 т. Т. 1. Мінск, 2020.
Вялікі гістарычны атлас Беларусі: у 4 т. Мінск, 2009—2018 (прэмія «За духоўнае адраджэнне», 2020)
Вялікія князі Вялікага Княства Літоўскага: [для сярэдняга і старэйшага школьнага ў зросту]. Мінск, 2017.
Беларусь. Свой посад меж народами [Электронный ресурс]: Беларусь в международных отношениях в XVIII веке. Минск, 2011.
Гісторыя Беларусі: у 6 т. Т. 2: Беларусь у перыяд Вялікага Княства Літоўскага. Мінск, 2008.
Вялікае княства Літоўскае: энцыклапедыя: у 3 т. Мінск, 2007—2010.
Нацыянальны атлас Беларусі. Мінск, 2002.
Беларуская энцыклапедыя: у 18 т. Мінск, 1996—2004.
Нарысы гісторыі Беларусі: у 2 ч. Ч. 1. Мінск, 1994.
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: у 6 т. Мінск, 1993—2003.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж Марозаў 2022.

Літаратура

НАСЕВІЧ Вячаслаў Леанідавіч // Сучасныя беларускія даследчыкі гісторыі Вялікага Княства Літоўскага : біябібліяграфічны даведнік / С. П. Марозаў. — Гродна-Каўнас: ЮрСаПрынт, 2022. — 290 с. — ISBN 978-985-7257-57-7, 978-609-96340-1-2.
Насевіч Вячаслаў Леанідавіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1999. — С. 298. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0141-9.
Насевіч Вячаслаў Леанідавіч // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 351. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
Корзенко Г. В. Историки Беларуси в начале XXI столетия : биобиблиографический справочник. — Мн .: Белорусская наука, 2007. — С. 278. — 469 с. — 600 экз. — ISBN 978-985-08-0855-4.
Архівісты Беларусі: Біябібліягр. давед. / Склад. С. У. Жумар, М. Ф. Шумейка. — Мн.: БелНДІДАС, 2006. — 254 с. — ISBN 985-6733-12 X. — С. 166.