Вячаслаў Уладзіміравіч Гладкіх
Вячаслаў Уладзіміравіч Гладкіх (руск.: Вячеслав Владимирович Гладких; 24 жніўня 1975, Каратау, Таласкі раён, Джамбулская вобласць, Казахская ССР, СССР — 18 жніўня 2020, Дэйр-эз-Зор, мухафаза Дэйр-эз-Зор, Сірыя) — расійскі ваенны дзеяч, генерал-маёр. Удзельнічаў у распрацоўцы аперацыі па вызваленні Пальміры ад баевікоў ІДІЛ. БіяграфіяНарадзіўся ў горадзе Каратау. У 1996 годзе скончыў вышэйшае танкавае вучылішча ў Чалябінску[1]. Займаў пасады камандзіра 522-га гвардзейскага навучальнага танкавага Рыжскага палка[2][3], начальніка Чабаркульскага гарнізона[4][5]. Потым быў начальнікам штаба[6][7], затым і камандзірам 7-й асобнай гвардзейскай танкавай Арэнбургскай казачай брыгады[8][9], а пазней — 21-й асобнай гвардзейскай мотастралковай брыгады[10][11]. Неаднаразова прымаў удзел у вучэннях, удзельнічаў у танкавым біятлоне[12][13][14]. З’яўляўся членам Грамадска-палітычнага савета пры кіраўніку Тоцкага раёна[15], супрацоўнічаў з саветам шэфаў брыгады і бацькоўскім камітэтам[16]. У сакавіку 2016 года ў распараджэнні 21-й брыгады пад камандаваннем Гладкіх у пасёлку Тоцкае загінуў салдат тэрміновай службы Андрэй Шлычкоў. Паводле версіі следства, ён пакончыў з сабой з-за дзяўчыны, аднак маці Шлычкова сцвярджала, што да самагубства яго сына давялі здзекі старэйшых афіцэраў. Пра гэта, па словах маці, сведчылі выяўленыя ёю на целе сына сляды збіцця і сінякі, а таксама тое, што ў яго не было дзяўчыны. Маці таксама сцвярджала, што Гладкіх ігнараваў факты нестатутных адносінаў у падкантрольнай яму воінскай часці, чым спрыяў здзекаванням. Пасля маці Шлычкова адмовілася ад прэтэнзій да следства, а затым па рашэнні суда атрымала ад міністэрства абароны РФ кампенсацыю ў памеры 1,5 мільёна рублёў, а дзед і бабуля салдата — па 600 тысяч рублёў[17][18]. 12 снежня 2016 года Гладкіх атрымаў званне генерал-маёра[19]. З адзнакай скончыў ваенную акадэмію ў Маскве[1][7]. Апошнім яго месцам службы быў пост намесніка камандуючага 36-й агульнавайсковай арміяй[16]. Неўзабаве быў накіраваны ў камандзіроўку ў Сірыі, дзе прыняў удзел у расійскай ваеннай аперацыі ў якасці старэйшага ваеннага саветніка пры Сірыйскіх узброеных сілах[20][21][22]. Удзельнічаў у распрацоўцы плана аперацыі па вызваленні Пальміры[23]. Гібель18 жніўня 2020 года расійская аўтакалона вярталася з гуманітарнай місіі блізу Дэйр-эз-Зора. За 15 кіламетраў ад горада на абочыне дарогі здэтанавала самаробнае выбуховае прыстасаванне, як мяркуецца, міна. У выніку выбуху пацярпелі трое вайскоўцаў, у тым ліку і неназваны генерал-маёр. Атрымаўшы цяжкія раненні, ён у працэсе эвакуацыі лекарамі і аказанні медыцынскай дапамогі памёр на месцы здарэння[24][25][26][27][28][29]. Некаторы час імя загінулага афіцэра не называлася, але пасля высветлілася, што загінулым быў менавіта Гладкіх[6][30]. Старшыня Следчага камітэта Расійскай Федэрацыі Аляксандр Бастрыкін выказаў свае спачуванні блізкім Гладкіх, паведаміўшы аб узбуджэнні крымінальнай справы па факце яго гібелі[31][32]. Адказнасць за напад на канвой, падчас якога загінуў і адзін з сірыйскіх камандуючых, узяла на сябе групоўка «Сірыйская нацыянальная армія»[33]. Гладкіх стаў першым з 2017 года высокапастаўленым расійскім ваенным загінулым у Сірыі, пасля генерал-лейтэнанта Валерыя Асапава[34][35][36]. Пахаваны 24 жніўня на Федэральных ваенных мемарыяльных могілках[37]. Асабістае жыццёБыў жанаты і з’яўляўся шматдзетным бацькам[1]. Зноскі
|
||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
