Генеральны штаб Германіі

Германскі генеральны штаб
Кайзер Вільгельм II з генераламі Генеральнага штаба Германскай імперыі
Гады існавання	1807 — цяперашні час
Краіна	Прусія  Германская імперыя  Веймарская рэспубліка  Трэці рэйх  Германія
Уваходзіць у	Пруская армія
Тып	Q1780072?
Камандзіры
Вядомыя камандзіры	Мольтке Старэйшы фон Шліфен фон Мольтке Малодшы Фон Гіндэнбург Гальдэр Гудэрыян

Генеральны штаб Германіі (ням.: Großer Generalstab, літаральна «Вялікі Генеральны штаб») — вышэйшы орган кіравання войскамі Узброеных сіл Германіі ў 19 — 20 ст.

Генеральны штаб Германіі на працягу паўтары стагоддзяў выконваў ролю паўнавартаснага працоўнага органа ваеннага кіравання, узначальваў спачатку прускія войскі, а пасля імперскую армію Германіі, Рэйхсвер і Вермахт. Генштаб нёс поўную адказнасць за бесперапыннае вывучэнне ўсіх аспектаў вайны, а таксама за падрыхтоўку і разгляд планаў мабілізацыі і ваенных кампаніяў. Гэты орган кіравання існаваў неафіцыйна з 1806, а афіцыйна першы Генеральны штаб Прусіі быў заснаваны ў 1814 годзе.

Камплектаванне Генеральнага штаба афіцэрскім корпусам кардынальна адрознівалася ад звычайнага фармальнага адбору службовых асоб. Неабходнымі ўмовамі для атрымання пасады ў Генеральным штабе былі цэласнасць характару, бездакорныя паводзіны на службе і ў побыце. Далей прымаліся пад увагу ваенныя здольнасці, франтавы стаж, тактычная і тэхнічная падрыхтоўка, арганізацыйны талент, фізічная і духоўная цягавітасць, стараннасць, цвярозасць розуму, рашучасць, а не заступніцтва ці багацце.

На працягу доўгага часу свайго развіцця Генеральны штаб выхоўваў і навучаў паўнавартасных ў разумовых і маральных дачыненняў афіцэраў, здольных кіраваць нямецкімі ўзброенымі сіламі ў складаных умовах, у якіх яны звычайна вымушаны былі змагацца.

Прускі Генеральны штаб карыстаўся большай свабодай ад палітычнага кантролю, чым яго сучаснікі, і гэтая аўтаномія была замацаваная ў законе аб стварэнні Германскай імперыі ў 1871 годзе. Ён лічыўся падмуркам германскага мілітарызму ў перыяд пасля Першай сусветнай вайны, калі пераможцы спрабавалі падавіць прускі ваенны дух. Аднак ён выжыў, каб згуляць сваю звыклую ролю ў пераўзбраенні Германіі і ў Другой сусветнай вайне.