Георгій Андрэевіч Волкаў

Георгій Андрэевіч Волкаў
Дата нараджэння	20 ліпеня 1922(1922-07-20) (102 гады)
Месца нараджэння	Масква, Маскоўская губерня, РСФСР[d]
Дата смерці	15 сакавіка 2000(2000-03-15) (77 гадоў)
Грамадзянства	СССР
Адукацыя	Вышэйшае тэатральнае вучылішча імя М. С. Шчэпкіна (1944) Ленінградскі тэатральны інстытут імя А. М. Астроўскага[d] (1951)
Прафесія	акцёр, тэатральны рэжысёр
Тэатр	Брэсцкі акадэмічны тэатр драмы імя Ленінскага камсамола Беларусі Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Ролі	гл. у тэксце
Спектаклі	гл. у тэксце
Узнагароды

Георгій Андрэевіч Волкаў (20 ліпеня 1922, г. Масква — 15 сакавіка 2000) — беларускі і рускі акцёр і рэжысёр. Народны артыст БССР (1967)^[1].

Скончыў Маскоўскае гарадское тэатральнае вучылішча ў 1944, Вышэйшыя тэатральныя курсы пры Ленінградскім інстытуце імя А. Астроўскага  (руск.) (бел. ў 1951^[1].

Удзельнічаў у стварэнні Брэсцкага абласнога драматычнага тэатра — з 1944 года акцёр, з 1951 года акцёр і рэжысёр, у 1965−1979 гг. галоўны рэжысёр. У 1979—1985 гг. — загадчык кафедры, да 1987 г. выкладчык Беларускага тэатральна-мастацкага інстытута^[1].

Памёр 15 сакавіка 2000 года.

Вострая характарнасць у спалучэнні з тонкім псіхалагічным аналізам і лірызмам адрознівалі Волкава-акцёра^[1].

Сярод лепшых роляў: Труфальдзіна  (руск.) (бел. («Слуга двух гаспадароў (п’еса)  (руск.) (бел.» К. Гальдоні, Трыстан («Сабака на сене  (руск.) (бел.» Лопэ дэ Вэга), барон Врангель («Фінал» П. Строгава). Сярод пастановак «Юнацтва бацькоў» Б. Гарбатава  (руск.) (бел.) (1952), «У добры час» В. Розава  (руск.) (бел. (1955), «Арганаўты» Ю. Эдліса  (руск.) (бел. (1963), «Дзень цішыні» М. Шатрова  (руск.) (бел. (1966), «Крамлёўскія куранты» М. Пагодзіна (1967), «Мяшчане  (руск.) (бел.» М. Горкага (1971), «Трэцяе пакаленне» М. Мірашнічэнка (1977)^[1].

Ажыццяўляў пастаноўкі твораў сучаснай беларускай драматургіі: «Выбачайце, калі ласка!» (1953) і «Зацюканы апостал» (1972) А. Макаёнка, «Сэрца на далоні» па І. Шамякіну (1966), «Людзі і камяні» (1968) і «Брэсцкі мір» (1969) К. Губарэвіча, «Усяго адно жыццё» А. Маўзона (1970), «Апошняя інстанцыя» (1975) і «Наследнік» (1976) М. Матукоўскага^[1].