Герман Саламонаў

Герман (Гершл) Саламонаў (1875, Мінск — ?) — беларускі скрыпач і педагог^[2].

Нарадзіўся ў Мінску ў сям’і бедных музыкантаў^[3]. Ужо ў дзяцінстве яго называлі вундэркіндам за чароўную ігру на скрыпцы^[3].

Па парадзе свайго настаўніка І. Жухавіцкага, з якім пазней ажаніліся на родных сёстрах, і пад яго кіраўніцтвам адправіўся ў Лейпцыг і пры дапамозе некалькіх мецэнатаў, якія падтрымалі вельмі таленавітага вучня^[3], скончыў там Лейпцыгскую дзяржаўную кансерваторыю па класе скрыпкі^[2].

Пасля заканчэння кансерваторыі некалькі гадоў працаваў канцэртмайстарам у адным з аркестраў Лейпцыга. У 1907 годзе рушыў у ЗША, дзе скрыпач заняў пост канцэртмайстара Нью-Ёркскай філармоніі, і пражыў там пяць гадоў. У гэты час ён многа і вельмі паспяхова гастраляваў, выступаючы з канцэртамі ў многіх краінах свету. Мінскія газеты стала перадрукоўвалі ўзнёслыя водгукі берлінскіх і лейпцыгскіх газет^[4].

Па вяртанні ў 1913 годзе Г. Саламонаў у першым жа канцэрце выконвае складанейшыя творы для скрыпкі^[5].

У Мінску выкладаў у Народнай кансерваторыі. Падчас польскай улады ў 1920 годзе быў запрошаны ў Віленскую кансерваторыю, дзе быў прафесарам і выкладаў скрыпку^[6]. Гастраляваў па вялікіх гарадах Польшчы^[3].

У 1939 годзе вярнуўся ў Мінск і зноў выкладаў у Беларускай кансерваторыі^[3]. У Мінску ўдзельнічаў у радыёпраграмах і даваў канцэрты^[3].

У 1943 годзе Г. Саламонаў загінуў у Мінскім гета разам са сваёй жонкай Маняй Слапян. Вызваленыя з гета апавядалі, што ён да самай смерці іграў на скрыпцы для вязняў^[2].

Выжыў прынамсі адзін сын, Давыд Саламонаў^[3].