Дональд Джохансан
Дональд Карл Джохансан (нар. 28 чэрвеня 1943, Чыкага, шт. Ілінойс, ЗША) — амерыканскі палеаантраполаг. Праславіўся знаходкай (сумесна з Морысам Тайебам і Івам Копенсам) шкілета аўстралапітэка, вядомага як «Люсі», у раёне лагчыны Данакіль (Эфіопія). БіяграфіяАкадэмічная кар’ераНарадзіўся ў Чыкага, штат Ілінойс. У 1966 годзе атрымаў ступень бакалаўра ў Ілінойскім універсітэце ва Урбане і Шампейне, у 1970 і 1974 гадах — ступень магістра і доктара філасофіі ў Чыкагскім універсітэце. У 1970, 1972 і 1973 гадах у якасці палеаантраполага прымаў удзел у палявых работах у складзе Міжнароднай даследчай экспедыцыі ў Ома (Эфіопія). Падчас адной з экспедыцый ён быў запрошаны французскім геолагам Морысам Тайебам прыняць удзел у геалагічных і палеанталагічных даследаваннях у Афарскай катлавіне. У 1972 годзе Джохансан, Морыс Тайеб, Іў Копенс і Йон Кэлб наведалі Афар, дзе абралі ў якасці месца пошукаў багатыя акамянеласцямі наваколлі невялікай вёскі Хадар. У 1973 годзе прыбыў у Хадар у якасці аднаго з кіраўнікоў (сумесна з М. Тайебам, І. Копенсам і Й. Кэлбам) Міжнароднай афарскай даследчай экспедыцыі. Тут Джохансан зрабіў усе палеаантрапалагічныя знаходкі, якія праславілі яго, уключаючы добра захаваны шкілет самкі аўстралапітэка («Люсі», 1974) і пахаванне вялікай групы аўстралапітэкаў (AL 333, 1975)[4]. У 1972 годзе Джохансан пачаў працу на факультэце фізічнай антрапалогіі ў Кліўлендскім музеі натуральнай гісторыі. У 1974 годзе атрымаў ступень доктара філасофіі, абараніўшы дысертацыю па зубной сістэме шымпанзэ, і атрымаў пасаду куратара факультэта Кліўлэндскага музея[4]. З 1974 года працаваў асістэнтам, а затым і ад’юнкт-прафесарам антрапалогіі Заходняга рэзервовага ўніверсітэта Кейза, а таксама меў званне ганаровага доктара таго ж універсітэта[5]. Акрамя таго, працаваў ад’юнкт-прафесарам Кенцкага дзяржаўнага ўніверсітэта (штат Агая).[4]. У 1981 годзе ён заснаваў Інстытут паходжання чалавека (англ.: Institute of Human Origins) Берклі, штат Каліфорнія, які ў 1998 годзе ўвайшоў ва Універсітэт штата Арызона. У 2008 годзе Джохансан атрымаў званне ганаровага доктара Дзяржаўнага каледжа «Вэстфільд» (англ.: Westfield State College) У 1985 годзе група Джохансана вярнулася да даследаванняў на Афрыканскім кантыненце, пачаўшы працу ў цясніне Алдувай. У 1986 годзе член групы Цім Уайт выявіў шкілет Homo habilis узростам 1,8 млн гадоў (OH 62)[4]. З 1983 па 1989 гады займаў пасаду прафесара антрапалогіі ў Стэнфардскім універсітэце[4]. «Люсі»24 лістапада 1974 года Джохансан здзейсніў адно з найбольш значных адкрыццяў у гісторыі палеаантрапалогіі. Падчас палеанталагічнай экспедыцыі ў Хадары (раён лагчыны Данакіль), аглядаючы разам са студэнтам Томам Грэем наваколлі лагера, ён выпадкова выявіў на схіле яра скамянелую костку, якая апынулася рэшткамі гамініда. У той жа дзень у гэтым месцы былі сабраныя акамянеласці, якія складалі 40 % шкілета самкі аўстралапітэка, які ў далейшым быў класіфікаваны як аўстралапітэк афарскі. У момант, калі косткі аглядалі ў экспедыцыйным лагеры, гучала песня групы «Бітлз» «Lucy in the Sky with Diamonds», дзякуючы чаму знаходка атрымала сваю назву. Люсі з’яўлялася прамаходзячым гамінідам ростам ад 0,90 да 1,05 метра і пацвярджала здагадку Рэйманда Дарта аб тым, што аўстралапітэкі валодалі двухногай хадой. Акрамя таго, асаблівасці шкілета сведчылі аб тым, што Люсі была вегетарыянкай і частку жыцця праводзіла на дрэвах. Першапачаткова Люсі не была выдзелена ў асобны від і лічылася ранняй разнавіднасцю Australopithecus africanus. Толькі пасля новых знаходак, у тым ліку добра захаванага чэрапа, было ўстаноўлена, што адрозненні Люсі ад Australopithecus africanus выходзяць за межы аднаго віду[6]. Джохансан сумесна з журналістам Мейтлэндам Ідзі быў у 1982 узнагароджаны Амерыканскай нацыянальнай літаратурнай прэміяй у галіне навукі за кнігу «Lucy: The Beginnings of Humankind», дзе ў папулярнай форме распавядаецца пра гісторыю адкрыцця і даследавання Люсі[7]. «Першая сям’я»У 1975 годзе ў Хадары на ўчастку AL 333 Джохансан зрабіў яшчэ адну выдатную знаходку, выявіўшы больш за 200 фрагментаў касцяных рэшткаў групы аўстралапітэкаў, якія атрымалі ў далейшым назву «Першая сям’я». Лічыцца, што рэшткі належаць як мінімум 13 асобінам віду Australopithecus afarensis узростам каля 3,2 млн гадоў. Бібліяграфія
Гл. таксама
Зноскі
Спасылкі
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
Portal di Ensiklopedia Dunia
