Еўжэніу Дога

Еўжэніу Дога
Еўжэніу Дога
	рум.: Eugen Doga
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	1 сакавіка 1937
Месца нараджэння	Мокра[d], Mocra[d], Рыбніцкі раён, Малдаўская Аўтаномная Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка[d], УССР, СССР;
Дата смерці	3 чэрвеня 2025 (88 гадоў)
Месца смерці	Кішынёў, Кішынёўскі самаўрад[d], Малдова;
Месца пахавання	Цэнтральныя могілкі[d];
Краіна	СССР; Малдова; Расія;
Месца працы	Вышэйшыя курсы сцэнарыстаў і рэжысёраў;
Музычная дзейнасць
Прафесіі	кампазітар, кінакампазітар, музычны педагог
Жанры	опера, балет, раманс, песня, кантата і інструментальная музыка[d]
Грамадская дзейнасць
Партыя	КПСС;
Член у	Саюз кампазітараў СССР[d]; Саюз кінематаграфістаў СССР; Акадэмія навук Малдовы;
Прэміі
Узнагароды	; ; ; прэмія «Авацыя»[d]
dogamusic.com
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Еўжэніу Дога (таксама: Яўген Дзмітрыевіч Дога; рум.: Eugen Doga; 1 сакавіка 1937(1937-03-01), Мокра^[d], Малдаўская Аўтаномная Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка^[d]^[3] — 3 чэрвеня 2025(2025-06-03)^[1], Кішынёў^[1]) — савецкі, малдаўскі і расійскі кампазітар, педагог і грамадскі дзеяч. Народны артыст Малдовы (1982), народны артыст СССР (1987).

Біяграфія

Нарадзіўся 1 сакавіка 1937 года ў с. Мокра Рыбацкага раёна.

Скончыў Кішынёўскую кансерваторыю па класах віяланчэлі (1960) і кампазіцыі (1965). У 1957—62 артыст аркестра Малдаўскага радыё і тэлебачання. У 1963—67 выкладаў у Кішынёўскім музычным вучылішчы.

Акрамя кампазітарскай творчасці займаўся канцэртнай і грамадскай дзейнасцю.

22 кастрычніка 1998 года атрымаў грамадзянства Расійскай Федэрацыі. Жыў з сям’ёй у Маскве ў раёне Крылацкае і Кішынёве.

Памёр 3 чэрвеня 2025 года^[4].

Творчасць

Яго творчасць, пераважна песенная, цесна звязана з малдаўскім музычным фальклорам. Сярод твораў: балет «Лучафэрул» (1983); кантаты, сімфоніі, уверцюры, струнныя квартэты, 9 хароў на вершы Я. Гукава, рамансы, песні, музыка да спектакляў драматычнага тэатра, тэле- і кінафільмаў (больш за 100), у т.л. «Паўтары» (1972), «Табар адыходзіць у неба» (1976), «Мой ласкавы і пяшчотны звер» (1978). «Марыя, Мірабеля» (1982).