Зента Маўрыня

Зента Маўрыня
Род дзейнасці	мовазнаўца, пісьменніца, перакладчыца, дзіцячая пісьменніца
Дата нараджэння	15 снежня 1897(1897-12-15)[1][2]
Месца нараджэння	Гулбэнэ, Латвія
Дата смерці	25 красавіка 1978(1978-04-25)[3][1][…] (80 гадоў)
Месца смерці	Базель, кантон Базель-Штат, Швейцарыя[4]
Месца пахавання	Бадэн-Вюртэмберг
Грамадзянства	Латвія
Муж	Konstantīns Raudive[d]
Месца працы	Латвійскі ўніверсітэт Упсальскі ўніверсітэт
Альма-матар	Латвійскі ўніверсітэт
Узнагароды і прэміі
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Зента Маўрыня (лат.: Zenta Mauriņa; 15 снежня 1897, Лэясцыемс — 25 красавіка 1978, Базель, Швейцарыя) — латвійская пісьменніца, эсэіст, даследчык творчасці Ф. М. Дастаеўскага, філосаф і перакладчыца. Ёй першай у Латвіі была прысуджана ступень доктара філалогіі.

Нарадзілася ў сям’і лекара Роберта Маўрыньша і яго жонкі, піяністкі Меланіі Маўрыні. Дзяцінства правяла ў Гробіні. У пяць гадоў Зента Маўрыня захварэла на поліяміэліт і ўсё жыццё была прыкавана да інваліднай каляскі, змагаючыся з фізічным болем.

Скончыла Рускую гімназію ў Ліепаі (1913—1915). У 1921 годзе Зента Маўрыня паступіла на факультэт філасофіі і філалогіі Латвійскага ўніверсітэта, праз два гады выбрала спецыялізацыю па аддзяленні балтыйскай філалогіі. У далейшым выкладала ў Рыжскім педагагічным інстытуце і чытала лекцыі ў Латвійскім універсітэце. Вядучы лектар Народнага ўніверсітэта ў Валміеры.

З 1949 па 1963 год — дацэнт Упсальскага ўніверсітэта. Канец жыцця правяла на поўдні Германіі, у горадзе Бад-Кроцынген, дзе і была пахавана на мясцовых могілках. Была замужам за Канстанцінам Раўдзівэ.