Калдычэўскі лагер смерці

Калдычэ́ўскі лагер смерці — лагер смерці, створаны нямецка-фашысцкімі захопнікамі ў сакавіку 1942^[1] года каля в. Калдычэва Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці ў Вялікую Айчынную вайну.

На абнесенай дротам тэрыторыі лагера вязняў марылі голадам, непасільнай працай на торфараспрацоўках, катавалі і забівалі. Тут існавала 12 турэмных камер і спецыяльная камера для катаванняў. У бараках летняга тыпу знаходзілася толькі 30-40 працэнтаў вязняў, астатнія — пад адкрытым небам.

У лістападзе 1942 года была пабудавана крэмацыйная печ, у якой спалена 600 чалавек з Баранавіцкай і Стаўбцоўскай турмаў. Пазней печ не працавала. Масавыя растрэлы рабіліся ва ўрочышчы Лазы, дзе была крэмацыйная печ, і ў бярэзніку Арабаўшчына^[1].

У ноч на 30 чэрвеня 1944 года перад падыходам Чырвонай Арміі немцы расстралялі вязняў (2 тысячы чалавек; астатніх 300 вывезлі ў нацысцкую Германію^[1]), узарвалі памяшканні, зраўнавалі з зямлёй пахаванні і засеялі травой.

Ва ўрочышчы, каля лагера, знойдзена больш за 22 тыс. чалавек^[1].

На месцы лагера помнік ахвярам фашысцкага тэрору.

• Калдычэўскі лагер смерці // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 457. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).