Касцёл Святой Веранікі (Селішча)

Касцёл Святой Веранікі
	Касцёл
Касцёл Святой Веранікі
	55°11′19″ пн. ш. 28°25′31″ у. д.HGЯO
Краіна	Беларусь
Вёска	Селішча
Канфесія	Рымска-каталіцкая царква
Епархія	Віцебская дыяцэзія
Архітэктурны стыль	барока
Заснавальнік	Ян Язэп Рагоза, Езафат Антоній Сялява, Элеанора з Коцелаў
Дата пабудовы	1726 год
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Касцёл Святой Веранікі і кляштар бернардзінцаў — помнік мураванай архітэктуры позняга барока, знаходзіцца ў вёсцы Селішча (Ушацкі раён, Віцебская вобласць).

Гісторыя

Пабудаваны на беразе возера Янова ў 1726 годзе фундацыяй падчашніка і ротмістра полацкага Яна Язэпа Рагозы, полацкага падсудка Езафата Антонія Сялявы і яго жонкі Элеаноры з Коцелаў для ксяндзоў-бернардзінцаў. Кляштар скасаваны ў 1832 годзе.

Храм часткова перабудаваны ў сярэдзіне XIX ст. З закрыццём у 1867 годзе касцёла ў суседнім Кублішчыне, яго начынне перанесена ў касцёл Святой Веранікі. Дах і верх вежаў касцёла разбураны ў Другую сусветную вайну.

Архітэктура

3-нефавая базіліка з трансептам і паўцыркульнай 2-яруснай апсідай была ўзнята на высокі цокаль. Галоўны (усходні) фасад фланкіраваны дзвюма 3-яруснымі вежамі, паміж якімі шчыт з 3-вугольным франтонам, 2 валютамі па баках і арачным акном па цэнтры.

Плоскасць фасада надзелена вытанчанай архітэктурнай пластыкай: 3 ярусы арачных экседраў, высокія лапаткі, тонкапрафіляваныя карнізы, высокі арачны ўваходны праём. Сцены расчлянёны шырокімі пілястрамі і лучковымі вокнамі, якія на другім ярусе паўцыркульныя. Сцены чляніліся ў 2 ярусы арачнымі (наверсе) і лучковымі (унізе) вокнамі. Цыліндрычныя з распалубкамі скляпеністыя перакрыцці нефаў абапіраліся на 4 масіўныя слупы і магутны перыметральны антаблемент. Апсіда вылучана з глыбіні цэнтральнага нефа паміж 2 сакрысціямі. 3 5 алтароў высокімі мастацкімі якасцямі вылучаўся алтар Святога Антонія са скульптурнай групай у завяршэнні і паміж 6 карынфскімі калонамі. У галоўным алтары быў змешчаны прывезены з Кублішчынскага касцёла абраз Божай Маці ў сярэбранай рызе, перад якім меліся ўкленчаныя выявы фундатараў храма. Над нартэксам на магутнай арцы размяшчаліся хоры, на якіх стаяў барочны арган. Сакрысція вылучалася багатым святарскім аблачэннем з выкарыстаннем слуцкіх паясоў.

Да касцёла з паўночнага боку далучаўся 2-павярховы Г-падобны ў плане будынак кляштарнага корпуса пад высокім вальмавым дахам.

Не дзейнічае.

Галерэя

Інтэр'еры касцёла Св. Веранікі на старых здымках
Цэнтральная нава, хоры
Алтар Св. Антонія
Бакавы алтар Ісуса Хрыста

Святары^[1]

Паводле некаторых звестак, у касцёле таксама служылі: Більскі, Мяніцкі Вінцэнт, Пісарскі, Рыла, Стэцкевіч Юзаф, Яновіч.

Зноскі

↑ Маракоў, Л. Рэпрэсаваныя каталіцкія духоўныя, кансэкраваныя і свецкія асобы Беларусі (1917—1964) / Леанід Маракоў. — Мінск: Смэлтак, 2009. — С. 567. — 776 с. — ISBN 978-985-6917-12-0.

Літаратура

Касцёл Святой Веранікі і кляштар бернардзінцаў // Кулагін, А.М. Каталіцкія храмы на Беларусі : энцыклапедычны даведнік / А.М. Кулагін. – Мн., 2000. – С. 140.
З матэрыяльнай і духоўнай спадчыны. Архітэктурная спадчына Ушаччыны // Памяць : гісторыка-дакументальная хроніка Ушацкага раёна / рэдкал. Г.К. Кісялёў [і інш.]. – Мн., 2003. – С. 559 – 566.
Баравы Р. В., Якімовіч Ю.А. Каштоўны дакумент па гісторыі беларускай графікі і архітэктуры XVIII ст. // Помнікі культуры. -- Мн.: Навука і тэхніка, 1985.