Кацярына Аляксандраўна Калітка

Кацярына Аляксандраўна Калітка
Кацярына Аляксандраўна Калітка
	укр.: Катерина Олександрівна Калитко
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	8 сакавіка 1982 (43 гады)
Месца нараджэння	Вінніца, Вінніцкая вобласць, УССР, СССР;
Грамадзянства	Украіна;
Альма-матар	Нацыянальны ўніверсітэт «Кіева-Магілянская акадэмія»;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменніца, паэтка, перакладчыца
Грамадская дзейнасць
Член у	Нацыянальны саюз пісьменнікаў Украіны[d]; Украінскі ПЭН-клуб[d];
kkateryna.wordpress.com
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кацярына Аляксандраўна Калітка (укр.: Катерина Олександрівна Калитко; нар. 8 сакавіка 1982, Вінніца) — украінская паэтэса, перакладчыца, аўтар паэтычных зборнікаў і празаічных твораў. Член Нацыянальнага саюзу пісьменнікаў Украіны (2000) і Украінскага ПЭН-клуба.

Біяграфія

Нарадзілася ў Вінніцы, дзе і скончыла сярэднюю школу з залатым медалём^[2]. У 1999—2005 гадах вывучала паліталогію і журналістыку ў Кіева-Магілянскай акадэміі. Жыве і працуе ў Вінніцы і ў Сараева^[3].

Творчасць

Творы Кацярыны Каліткі друкаваліся ў перыёдыцы, у прыватнасці ў часопісах «Світо-Вид», «Українські проблеми», «Молода Україна», «Кур’єр Кривбасу», «Radar», з’яўляліся ў анталогіях і альманахах"Привітання життя", «Гранослов», «Початки. Антологія молодої поезії» (1998), «Молоде вино» (2000), «Колекція» (2001), «Українська поезія ХХ ст.» (2001), «Багатоголосся. Подільська поезія ХХ ст.» (2002), «Найкращі вірші про кохання. Чоловічий примірник» (2007), «Дві тонни» (2007), «Чорне і червоне: Сто українських поеток ХХ сторіччя» (2011), «М’якуш. Антологія української смакової поезії» (2012) і іншых.

У 17-гадовым узросце атрымала перамогу ў паэтычным конкурсе «Гранаслоў» (1999). Лаўрэатка конкурсаў «Гранаслоў» і «Прывітанне жыцця» імя Багдана-Ігара Антоныча, конкурсу чытанай паэзіі «Маладое віно», конкурс выдавецтва «Факел» літаратурнай прэміі «Дабравест».

У 2017 годзе кніга Кацярыны Каліткі «Зямля страчаных, або маленькія страшныя казкі», якая выйшла ў «Выдавецтве Старога Льва», была адзначана прэміяй «Кніга года Бі-бі-сі — 2017»^[4].

Паэтычны зборнік «Ніхто нас тут не ведае, і мы — нікога» прысвечана псіхалогіі чалавека на фоне значных гістарычных падзей. Частка вершаў напісана верлібрам^[5]. Зборка атрымала прэмію «Самалётцэнт года» (2019) у намінацыі «Паэзія».^[6]

У 2023 годзе Калітку запрасілі напісаць тэкст для Радыёдыктанту нацыянальнага адзінства.^[7]

Бібліяграфія

Аўтар паэтычных зборнікаў

«Посібник зі створення світу» (Вінніца: Логос, 1999)
«Сьогоднішнє завтрашнє» (Кіеў: Гранослов, 2001)
«Портретування асфальту» (Кіеў: Смолоскип, 2004)
«Діалоги з Одіссєем» (Кіеў: Пульсари, 2005)
«Сезон штормів» (Кіеў: Електрокнига, 2013)^[8]
«Катівня. Виноградник. Дім» (Львоў: Видавництво Старого Лева, 2014)
«Бунар» (Львоў: Видавництво Старого Лева, 2018)
«Ніхто нас тут не знає, і ми — нікого» (Чарнаўцы: Meridian Czernowitz, 2019)
«Орден мовчальниць» (Чарнаўцы: Meridian Czernowitz, 2021)
«Люди з дієсловами» (Чарнаўцы: Meridian Czernowitz, 2022)

Празаічная творчасць

У 2007 годзе апублікавала кнігу малой прозы «М.істерія» ў супрацоўніцтве з кіеўскім выдавецтвам «Факт»^[9].

У 2017 годзе ў «Видавництві Старого Лева» выйшаў зборнік кароткай прозы «Земля Загублених, або Маленькі страшні казки»^[10].

Пераклады на іншыя мовы

Асобныя творы Кацярыны Каліткі перакладзены на англійскую, нямецкую, польскую, армянскую, літоўскую, славенскую, сербскую, балгарскую, італьянскую і на іўрыт. Зборнік вершаў «Золото, смирна і мед» выйшаў у 2014 годзе ў Ізраілі (пераклад на іўрыт Антона Папярнога).

Узнагароды

лаўрэат літаратурнага конкурсу «Гранаслоў» (1999);
пераможца Фестывалю чытанай паэзіі «Маладое віно» (1999);
прэмія «Прыватнае жыццй» імя Багдана-Ігара Антоныча (2001);
лаўрэат конкурсу Выдавецтва «Факел» (2003);
падольская Літаратурна-мастацкая прэмія «Хрустальная вішня» (2000);
прэмія «Дабравест» (2001);
прэмія «Культрэванш» (2004);
прэмія «ЛітАкцэнт года» (2014) за кнігу «Катівня. Виноградник. Дім»;
прэмія «Кніга года Бі-бі-сі» (2017) за кнігу «Земля Загублених, або Маленькі страшні казки»;
спецыяльная ўзнагарода журы Прэміяй горада літаратуры ЮНЕСКА за паэтычны зборнік «Бунар» (2019)^[11];
прэмія «ЛітАкцэнт года»(2018) за кнігу «Бунар»;
прэмія «ЛітАкцэнт года» (2019) за кнігу «Ніхто нас тут не знає, і ми — нікого».

Стыпендыят пісьменніцкай праграмы Цэнтральнаеўрапейскай ініцыятывы Fellowship.

У верасні 2016 года атрымала Крыштальную прэмію Віленіцы ад Міжнароднага фестывалю Vilenica International Literary Festival.

У лістападзе 2017 года атрымала літаратурную прэмію імя Джозэфа Конрада-Кажанеўскага ад Польскага інстытута ў Кіеве за празаічную ўкраінамоўную творчасць, што парушае актуальныя тэмы, прымушае да рэфлексіі, пашырае веды аб іншых культурах.

У 2019 годзе ўзнагароджана незалежнай прэмій Women in Arts ад UN Women і Украінскага інстытута у рамках HeForShe Arts Week 2019.

У 2023 годзе атрымала Шаўчэнкаўскую прэмію у намінацыі «Літаратура» за зборнік «Орден мовчальниць»^[12].

Перакладчыцкая дзейнасць

Даследуе і перакладае сучасную літаратуру Босніі і Герцагавіны. Цыклы апавяданняў Міленкі Ергавіча, Сняжаны Муліч, Семяздзіна Мехмедзінавіча, Ламіі Бягагіч і іншых друкаваліся ў часопісе «Кур’єр Кривбасу» ў рамках аўтарскай перакладной рубрыкі «Rонтурная карта». Падборкі вершаў Міленкі Ерговіча і Стевана Тонтича з’явіліся ў электронным часопісе «Alarum».

Асобнымі кнігамі выходзілі пераклады:

Меліна Камерыч «Туфлі до вручення „Оскара“» (Фоліо, 2013)
Міленка Ергавіч «Історії про людей і тварин» (Темпора, 2013)
Міленка Ергавіч «Срда співає в сутінках, на Трійцю» (Темпора, 2014)
Эмір Кустурыца «Смерть — неперевірена чутка» (Темпора, 2014)
Ненад Велічкавіч «Сагіб» (Темпора, 2014)
Мілета Прадановіч «Аркадія» (Темпора, 2015)
Міхаіл Панціч «Прогулянка хмарами» (Темпора, 2015)
Углеша Шайтынац «Дуже скромні дари» (Темпора, 2016)
Озрэн Кеба «Сараєво для початківців» (Discursus, 2017)
Меша Селімовіч «Дервіш і смерть» (Круговерть, 2017)

За свае пераклады адзначана прэміяй часопіса «Кур’єр Кривбасу» і перакладчыцкай прэміяй METAPHORA^[13].

У снежні 2017 года незалежнае выдавецтва «Круговерть» выдала культавы раман пісьменніка баснійскага паходжання Мешы Селімовіча «Дервіш і смерть» у перакладзе Кацярыны Каліткі^[14].

У маі 2018 года ў «Видавництві Старого Лева» выйшаў чарговы пераклад баснійскага і харвацкага пісьменніка Міленкі Ергавіча, выкананы Кацярынай Калітка — зборнік з 16 апавяданняў «Іншалла, Мадонно, іншалла»^[15].