Костас Варналіс
Ко́стас Ва́рналіс (грэч. Κώστας Βάρναλης; 26 лютага 1884, г. Бургас, Балгарыя — 16 снежня 1974) — грэчаскі пісьменнік. БіяграфіяНарадзіўся 26 лютага 1884 года ў Бургасе (Балгарыя) у сям'і грэчаскага шаўца Янакаса Бубуса (Варналіс — мянушка, якая азначае, што род паходзіць з Варны). Скончыўшы школу і педагагічнае вучылішча ў Плоўдзіве. У 1909 годзе скончыў Афінскі ўніверсітэт, выкладаў у гімназіі і быў дырэктарам школы. Выкладаў таксама ў сваёй Афінскім універсітэце. У 1918 годзе атрымаў дзяржаўную стыпендыю і 1919—1921 гадах знаходзіўся ў Парыжы, слухаў у Сарбоне лекцыі па філалогіі і эстэтыцы. Пераследаваўся за свае погляды: у 1925 годзе ён быў звольнены з выкладчыцкай працы, а ў 1935 — сасланы. З іншага боку, ён як праваднік пракамуністычных ідэй карыстаўся вялікай увагай з боку савецкіх улад: у 1934 годзе быў запрошаны ў СССР, дзе ён прыняў удзел у Першым з'ездзе савецкіх пісьменнікаў, а ў 1959 — узнагароджаны Міжнароднай Ленінскай прэміяй «За ўмацаванне міру паміж народамі». ТворчасцьПершы зборнік вершаў «Соты» (1905) прасякнуты геданістычнымі і эстэцкімі матывамі. Аўтар зборнікаў палітычнай лірыкі «Свабодны свет» (1965), «Гнеў народа» (1975), паэм «Святло, якое пячэ» (1922), «Асаджаныя рабы» (1927), сатырычных аповесцяў-памфлетаў «Сапраўдная апалогія Сакрата» (1931; беларускі пераклад М. Бусла), «Дзённік Пенелопы» (1947) і інш., зборнік памфлетаў «Дыктатары» (1954), драмы «Атал III» (1970), літаратурна-крытычных артыкулаў (кніга «Эстэтыка—крытыка», 1958). Зноскі
Літаратура
Беларускія пераклады
Спасылкі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia