Ласка

Ласка
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Млекакормячыя Падклас:  Звяры Інфраклас:  Плацэнтарныя Надатрад:  Laurasiatheria Атрад:  Драпежныя Падатрад:  Сабакападобныя Інфраатрад:  Arctoidea Парватрад:  Куніцыпадобныя Сямейства:  Куніцавыя Падсямейства:  Mustelinae Род:  Тхары Від:  Ласка
Міжнародная навуковая назва
Mustela nivalis Linnaeus, 1766
Арэал
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 3.1 Least Concern : / 70207409
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   180554 NCBI   36239 EOL   328586 FW   48861

Ла́ска^[1][2], ласіца^[2] (Mustela nivalis) — драпежнае млекакормячае роду Тхары (Mustela) сямейства Куніцавыя (Mustelidae).

Ласка — самы маленькі прадстаўнік атрада драпежных. Даўжыня звярка вагаецца, у залежнасці ад прыналежнасці да таго ці іншага падвіда, ад 11,4 да 21,6 см. Вага 40—100 г. Памеры самцоў большыя чым у самак. Цела з кароткімі лапкамі, узброенымі вельмі вострымі кіпцюрамі. Галава невялікая, вушы кароткія, шырокія, нос на канцы тупы і злёгку расшчэплены. Поўсць густая, мяккая, пушыстая, зімой снежна-белая, летам на спіне карычневая, знізу жаўтавата-белая. У пачатку хваста маюцца залозы, якія вылучаюць вадкасць з непрыемным пахам.

Будовай цела і афарбоўкай поўсці вельмі нагадвае гарнастая, але адрозніваецца дробнымі памерамі і больш кароткім, а галоўнае аднакаляровым хвастом.

Пашырана ў Еўразіі, Паўночнай Амерыцы, Паўночнай Афрыцы. На тэрыторыі Беларусі нешматлікая, падвід M.n. nivalis найчасцей трапляецца на Палессі. Жыве на лугах, балотах, узлесках, у зарасніках па берагах вадаёмаў, каля жылля чалавека (у свірнах, гумнах, сціртах саломы, канюшнях і інш.).

Корміцца пераважна мышападобнымі грызунамі, ралзей паўзунамі і земнаводнымі, птушкамі і іх яйцамі. Актыўная ноччу і на змярканні Перамяшчаецца скачкамі. Добра лазіць па галінах дрэў, ламаччы (адсюль першапачатковая назва — лазка). За суткі з’ядае да 35 г корму, робіць запасы ў сховішчах.

Гнёзды ў норах. Гон звычайна ў пачатку вясны. Цяжарнасць 26—35 сутак, з латэнтным перыядам — значна больш. У прыплодзе 3—10 дзіцянят.

• Ла́ска // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — С. 142. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).
• Самусенка Э. Р. Ла́ска, ласіца // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 3. Катэнарыя — Недайка / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1984. — С. 136. — 588 с., іл. — 10 000 экз.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ласка