Леанід Давыдавіч Побаль

Леанід Давыдавіч Побаль
Дата нараджэння	28 мая 1924(1924-05-28)
Месца нараджэння	Мікалаева, гміна Лугамавічы[d], Валожынскі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка
Дата смерці	27 студзеня 2004(2004-01-27) (79 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	археолаг, славіст, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	археалогія[1], Slavic archaeology[d][1] і педагогіка[1]
Месца працы	Інстытут гісторыі НАНБ Музей гісторыі НАН Беларуci
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук (1978)
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Беларускі дзяржаўны інстытут фізічнай культуры (1950) БДУ (1951)
Навуковы кіраўнік	Канстанцін Міхайлавіч Палікарповіч
Узнагароды

Леанід Давыдавіч Побаль (28 мая 1924, в. Мікалаева, цяпер Іўеўскі раён — 27 студзеня 2004^[2], Мінск) — беларускі археолаг. Доктар гістарычных навук (1978), прафесар (1990).

У час 2-й сусветнай вайны сувязны і баец партызанскага атрада. Скончыў Інстытут фізкультуры (1950), БДУ (1951). Працаваў ва ўстановах народнай асветы (1950—1955). З 1958 года — супрацоўнік Інстытута гісторыі АН БССР: загадчык сектара (1970); загадчык аддзела археалогіі (1980), археалогіі першабытнага грамадства (1986); вядучы навуковы супрацоўнік (1991). Галоўны хавальнік фондаў Музея гісторыі НАН РБ (з 1997). На пенсіі з 2002 года.

Асноўны кірунак навуковай дзейнасці — вывучэнне старажытнай гісторыі славян на тэрыторыі Беларусі ў агульным кантэксце гісторыі славян Усходняй Еўропы.

Член-карэспандэнт і акадэмік (з 1999) Міжнароднай Славянскай акадэміі, член Польскага археалагічнага таварыства і Беларускага таварыства аховы помнікаў. Прадстаўнік ад Беларусі ў Міжнароднай уніі славянскай археалогіі (да 1996).

Аўтар 6 манаграфій, больш за 200 навуковых публікацый^[3].

• «Старажытнасці Тураўшчыны» (1969, 1-е выд.; 2004, 2-е выд.): звод помнікаў паводле матэрыялаў археалагічных даследаванняў 1961 і 1964 у міжрэччы Прыпяці—Ствігі. Прадстаўленыя 59 населеных пунктаў наваколля Турава, да якіх прывязаныя археалагічныя помнікі ад эпохі неаліту да сярэднявечча^[4].
• «Славянскія старажытнасці Беларусі» (Славянские древности Белоруссии: (ранний этап зарубинецкой культуры). — Мн., 1971;
• Славянские древности Белоруссии: (могильники раннего этапа зарубинецкой культуры). — Мн., 1973;
• Славянские древности Белоруссии: (свод археологических памятников раннего этапа зарубинецкой культуры — с середины III в. до н. э. по начало II в. н. э.). — Мн., 1974.): праца ў 3 тамах, у якой былі ўведзеныя ў абарот шматлікія новыя крыніцы.
• «Старажытнасці Беларусі ў музеях Польшчы» (Древности Белоруссии в музеях Польши. — Мн., 1979.): праца па беларускіх помніках, што захоўваюцца ў музеях Польшчы.
• «Археалагічныя помнікі Беларусі. Жалезны век» (Археологические памятники Белоруссии. Железный век. — Мн., 1983.): абагульняльная праца па старажытнасцях жалезнага веку на тэрыторыі Беларусі, матэрыялы якіх дачыняюцца да славянскага этнагенезу.
• Новые данные о древнем Менеске (Минске) // Древности славян и Руси. — М., 1988.
• Индоевропейские черты в древностях археологических культур железного века Белоруссии: (К проблеме этногенеза славян) // VI Международный конгресс славянской археологии. — М., 1990.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — С. 446. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1999. — С. 516. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0141-9.
• Археалогія Беларусі : энцыклапедыя : у 2 т. — Мінск, 2011. — Т. 2. — С. 196.
• Памяць : Мінск : у 4 кн. — Мінск, 2001. — Кн. 1. — С. 505.

• Выстава да 90-годдзя Л. Д. Побаля ў Цэнтральнай навуковай бібліятэцы імя Я.Коласа НАН Беларусі
• Выяздная выстава да 90-годдзя Л. Д. Побаля ад Цэнтральнай навуковай бібліятэцы імя Я.Коласа НАН Беларусі
• Поболь Леонид Давидович (руск.) // Праект «Партызаны Беларусі»