Лоеўская воласць

Лоеўская воласць — адміністрацыйная адзінка ў складзе Рэчыцкага павета Мінскай губерні Расійскай імперыі, існавала да 1926 года. Адміністрацыйны цэнтр — Лоеў.

У 1864 годзе сяляне воласці адмовіліся ўносіць выкупныя плацяжы, падаткі і выконваць павіннасці. Аднак улады жорстка падавілі супраціўленне сялян. Праз 3 гады сялянскія выступленні ў воласці аднавіліся з-за адмовы плаціць нядоімкі па выкупчых і аброчных плацяжах. Хваляванні былі падаўлены толькі ў маі 1871 года^[1][2].

Напачатку сакавіка 1918 года воласць занялі войскі кайзераўскай Германіі^[3]. Савецкая ўлада была ліквідавана, а воласць па дамоўленасці паміж урадамі Германскай імперыі і Украінскай Народнай Рэспублікай, далучана да апошняй. Неўзабаве 25 сакавіка гэтага ж года Радай БНР была прынятая Трэцяя Устаўная грамата, паводле ўмоў якой Рэчыцкі павет склаў адну з заяўленых тэрыторый Беларускай Народнай Рэспублікі, але органы ўлады рэспублікі не разгарнулі дзейнасць з прычыны агульнай неарганізаванасці сярод структур БНР і адмоўнага стаўлення нямецкага франтавога камандавання да ўтварэння БНР^[4]. Разам з тым, на фоне Лістападаўскай рэвалюцыі ў Германіі і адклікання нямецкіх войск з Усходняга фронту, воласць зноў апынулася пад савецкай уладай, у складзе Заходняй камуны РСФСР.

• Дзмітрый Васілевіч Казека (снежань 1917 — ?)^[3]
• Патапаў (20 чэрвеня — 2 ліпеня 1920)^[3][5]
• Д. С. Сулейкін (2 ліпеня 1920 — ?)^[3]

• Андрэй Дзмітрыевіч Пінчук-Адэнскі (1917)