Любоў Лаўраўна Сямашка

Любоў Лаўраўна Сямашка, нар. Васюковіч (1901, Мінск — 1982) — беларуская оперная спявачка і педагог^[1][2].

Нарадзілася ў Мінску ў сям'і праваслаўнага святара Лаўра Пятровіча Васюкевіча і яго жонкі Кацярыны Паўлаўны. Бацьку Любові растралялі ў 1926 годзе, што адбілася і на лёсе яго дачкі. Рэабілітавалі Лаўра Васюковіча толькі 24 ліпеня 1992 года, ужо пасля смерці яго дачкі.

У 1930-я гады Л. Сямашка паспяхова пачынала сваю сольную кар’еру спявачкі на сцэне Дзяржаўнага тэатра оперы і балета ў Мінску; валодала адметным лірыка-каларатурным сапрана, выконваючы вядучыя партыі ў спектаклях тады яшчэ зусім маладога опернага калектыву, разам з ўзыходзячай «зоркай» таго часу Ларысай Александроўскай. Партыя Мікаэлы ў оперы «Кармэн» Жоржа Бізэ, Марфы — у «Царскай нявесце  (руск.) (бел.» і «Шамаханскай царыцы  (руск.) (бел.» М. Рымскага-Корсакава^[2].

Працуючы ў Мінску, Любоў Лаўраўна пазнаёмілася са сваім будучым мужам, Міхаілам Мар’янавічам Сямашкам, сынам прафесароў Маскоўскай кансерваторыі Мар’янам Рамуальдавічам і Валянцінай Антонаўнай Сямашкамі.

З-за таго, что Любоў Лаўраўна лічылася дачкой ворага народа, працягваць працу артысткай оперы не было магчыма, таму яна разам з мужам пераехала ў 1941 годзе ў Вілейку, дзе працавала педагогам у мясцовай музычнай школе^[3]. Сярод яе вучняў была будучая беларуская кампазітарка Валянціна Сярых^[2][4].

Муж Міхаіл Мар'янавіч Сямашка, дачка Ірына, унук Міхаіл.

• Тэатральная Беларусь: Энцыкл. Т.2. С.396.
• БД «Беларусь у падзеях i асобах»

• Главный учитель моей жизни (руск.)