Людміла Мікалаеўна Сямыкіна

Людміла Мікалаеўна Сямыкіна
укр.: Людмила Миколаївна Семикіна
Дата нараджэння	23 жніўня 1924(1924-08-23)
Месца нараджэння	Мікалаеў, Мікалаеўскі гарадскі савет[d], Вітаўскі раён, Мікалаеўская акруга[d], Адэская губерня, УССР, СССР
Дата смерці	12 студзеня 2021(2021-01-12) (96 гадоў)
Грамадзянства	СССР  Украіна
Муж	Міхаіл Сяргеевіч Бараянц[d]
Род дзейнасці	мастачка
Жанр	жывапіс, графічны дызайн[d] і манументальнае мастацтва
Вучоба	Нацыянальная акадэмія выяўленчага мастацтва і архітэктуры
Уплыў на	Halyna Volodymyrivna Diuhovska[d]
Узнагароды

Людміла Мікалаеўна Сямыкіна (укр.: Людмила Миколаївна Семикіна; 23 жніўня 1924, Мікалаеў, УССР — 12 студзеня 2021) — украінскі жывапісец і майстрыха дэкаратыўнага мастацтва, заслужаны мастак Украіны (2009)^[1], лаўрэат Нацыянальнай прэміі Украіны імя Тараса Шаўчэнкі за серыю строяў «Высокі замак» (1997)^[2], лаўрэат прэміі імя Васіля Стуса (2000). Жонка жывапісца Міхаіла Бараянца.

Скончыла Адэскае мастацкае вучылішча (1947 год), Кіеўскі Мастацкі інстытут (цяпер Нацыянальная акадэмія выяўленчага мастацтва і архітэктуры) (1953 год), педагог па спецыяльнасці — Аляксей Шаўкуненка. Член Саюза мастакоў Украіны з 1958 года. У 1968 годзе яна была выключана з Саюза мастакоў Украіны за выступы ў абарону дысідэнтаў^[3]. Адноўленая ў Саюзе ў 1988 годзе з афіцыйнай фармулёўкай: «За адсутнасць факта абвінавачвання».

• «Групавы партрэт Старых бальшавікоў-арсенальцаў» (1954).
• «У Адэскім порце».
• «Зімовы вечар», «Змярканне», «Пасля абыходу» (усе — 1954).
• «Ветраны дзень» (1957).
• «Рамонт прычала» (1960).
• «Раніца» (1961).
• «Легенда пра Кіеў» (1966).
• Вітраж «Тарас Шаўчэнка ў Кіеўскім універсітэце» (у суаўтарстве, знішчаны ў маі 1964 года).
• Эскізы касцюмаў да кінафільма «Захар Беркут» (1970—1971).
• Лады па нацыянальных традыцыях: серыі «Скіфскі стэп», «Палеская легенда», «Княжая эпоха», «Рэтра», «Мадэрн» (1965—1996).
• Афармленне станцыі метро «Пачайна» (1980).

• 
  Станцыя метро «Пачайна», вітраж над лесвіцай на платформу, паўночны выхад.
• 
  Станцыя метро «Пачайна», мазаіка над лесвіцай на платформу, паўднёвы выхад.

• Енциклопедія українознавства  (укр.) (бел.. У 10-х томах. / Головний редактор Володимир Кубійович  (руск.) (бел.. — Париж, Нью-Йорк: «Молоде життя  (укр.) (бел.»-«НТШ  (руск.) (бел.»; 1954—1989, 1993—2000.
• Семикіна Людмила Миколаївна // Мистецтво України: Біографічний довідник / Упорядники: А. В. Кудрицький  (руск.) (бел., М. Г. Лабінський  (укр.) (бел.. За редакцією А. В. Кудрицького  (руск.) (бел.. — К.: «Українська енциклопедія» ім. М. П. Бажана, 1997. — 700 с. — ISBN 5-88500-071-9.
• Семикіна Людмила Миколаївна // Шевченківські лауреати. Шевченківські лауреати. — С. 477—479.
• Семикіна Людмила Миколаївна // Художники України : Енциклопедичний довідник : Вип. Художники України : Енциклопедичний довідник : Вип. В. Д. Сидоренко (голова) та ін. ; автор-упор.: М. Г. Лабінський. — К. : Інтертехнологія, 2006. — С. 495—496. — ISBN 978-966-96839-3-9.
• Людмила Семикіна. Високий замок: Строї. — 1996.

• Памерла Людміла Семыкіна/Радыё Свабода, 12.1.2021/
• Пайшла з жыцця мастачка і шасцідзесятніца Людміла Семыкіна /24.12.1.2021/
• Людміла Семыкіна: мы страцілі высокую культуру мінулых часоў // Днепрапятроўская праўда. — 2011. — 25 лістапада. (руск.)
• Сямыкіна Людміла Мікалаеўна // Афіцыйны сайт КОНСХУ.
• украінцы: Людміла Семыкіна(недаступная спасылка)[недаступная спасылка з ліпеня 2019] // Сайт Фонду Міхаіла і Яраслава Стэльмахаў. [Архіў з першакрыніцы 31 кастрычніка 2012.]