Магнітная пастаянная

Магнітная пастаянная — фізічная канстанта, скалярная велічыня,

• вызначае шчыльнасць магнітнага патоку ў вакууме;
• якая ўваходзіць у выразы некаторых законаў электрамагнетызму пры запісе іх у форме, якая адпавядае Міжнароднай сістэме адзінак (СІ)^[1].

Часам называюць магнітнай пранікальнасцю вакууму. Вымяраецца ў генры на метр (ці ў ньютанах на ампер ў квадраце). Магнітная пастаянная роўная:

${\displaystyle \mu _{0}\,{\overset {\underset {\mathrm {def} }{}}{=}}\,4\pi \ \times \ 10^{-7}\ }$ Гн/м ${\displaystyle \equiv {\frac {1}{\varepsilon _{0}c^{2}}}\approx 1,25663706\times 10^{-6}}$ Гн/м ${\displaystyle =1,25663706\times \ 10^{-6}}$ Н/А²

Значэнне магнітнай пастаяннай прама выцякае з вызначэння ампера^[2], адзінкі сілы электрычнага току ў СІ.

У матэрыяльных ўраўненнях, у вакууме, праз магнітную пранікальнасць звязаны вектар напружанасці магнітнага поля ${\displaystyle \mathbf {H} }$ і вектар магнітнай індукцыі ${\displaystyle \mathbf {B} }$:

${\displaystyle \mathbf {B} =\mu _{0}\ \mathbf {H} .}$

Праз магнітную пастаянную ажыццяўляецца сувязь паміж адноснай і абсалютнай магнітнай пранікальнасцю.

• Электрычная пастаянная
• Хуткасць святла