Электрычная пастаянная

Электрычная пастаянная (раней таксама насіла назву дыэлектрычнай пастаяннай) — фізічная канстанта, скалярная велічыня,

• якая вызначае напружанасць электрычнага поля ў вакууме;
• якая ўваходзіць у выразы некаторых законаў электрамагнетызму, у тым ліку закона Кулона, пры запісе іх у форме, якая адпавядае Міжнароднай сістэме адзінак (СІ)^[1].

Часам, выкарыстоўваючы састарэлую тэрміналогію, завуць дыэлектрычнай пранікальнасцю вакууму. Вымяраецца ў фарадах, падзеленых на метр. Электрычная пастаянная роўная:

${\displaystyle \varepsilon _{0}\,{\overset {\underset {\mathrm {def} }{}}{=}}{\frac {1}{\mu _{0}c^{2}}}\equiv {\frac {1}{4\pi \times \ 299792458^{2}\times \ 10^{-7}}}}$ Ф/м ${\displaystyle \approx 8,854187817\times 10^{-12}}$ Ф/м,

где ${\displaystyle \mu _{0}}$ — магнітная пастаянная.

У матэрыяльных ураўненнях, у вакууме, праз дыэлектрычную пастаянную звязаны вектар электрычнай індукцыі D і напружанасці электрычнага поля E:

${\displaystyle \mathbf {D} =\varepsilon _{0}\ \mathbf {E} .}$

Праз электрычную пастаянную ажыццяўляецца сувязь паміж адноснай і абсалютнай дыэлектрычнай пранікальнасцю. Яна таксама ўваходзіць у запіс закона Кулона:

${\displaystyle \mathbf {F} _{12}={\frac {q_{1}q_{2}}{4\pi \varepsilon _{0}r_{12}^{2}}}{\frac {\mathbf {r} _{12}}{r_{12}}}}$

• Магнітная пастаянная
• Хуткасць святла