Майнцкае курфюрства

Курфюрства Майнцкае
	Княства-архібіскупства ў складзе Свяшчэннай Рымскай імперыі
Курфюрства Майнцкае
	ням.: Kurfürstentum Mainz
Герб	Сцяг
	; Тэрыторыя архібіскупства па Вестфальскім міры
< >; >; >; >; > 1356 — 1803 ;
Сталіца	Майнц
Рэлігія	каталіцтва
Форма кіравання	Княства-архібіскупства
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Курфюрства Майнцкае (ням.: Kurfürstentum Mainz, скарочана Курмайнц, Kurmainz) — духоўнае княства ў складзе Свяшчэннай Рымскай імперыі, якое ўзнікла на тэрыторыі Майнцкай архідыяцэзіі і існавала ў 1356—1803 гадах. Яно ўключала тэрыторыі вакол Майнца (па абодва берагі Рэйна), землі каля ракі Майн вышэй за Франкфурт (уключаючы Ашафенбург), а таксама Эрфурт. Кіравалася архібіскупам, які выступаў у ролі курфюрста (аднаго з выбаршчыкаў імператара). Сталіцай княства быў Майнц. Духоўнае княства было секулярызавана ў 1803 годзе падчас германскай медыятызацыі.

Гісторыя

Архібіскупства было заснавана Святым Баніфацыем у 750 годзе.

У 1356 годзе Карлам IV была выдадзена Залатая була, і архібіскуп майнцкі ўвайшоў у лік сямі курфюрстаў.

У 1477 годзе архібіскупамі быў заснаваны Майнцкі ўніверсітэт Ёгана Гутэнберга.

Пасля Вестфальскага міру 1648 года Майнц страціў Вердэн і Гальберштат. У 1667 годзе да архібіскупства быў далучаны Эрфурт.

У 1792—1793 гадах на тэрыторыі курфюрства існавала Майнцкая рэспубліка.

У 1801 годзе майнцкі архібіскуп пераназваны ў біскупа.

У 1803 годзе было секулярызавана ў час Германскай медыятызацыі. Левабярэжныя землі Рэйна адышлі да Францыі, Эрфурт, цюрынгенскія і іншыя сумежныя ўладанні — да Прусіі, іншыя — да Гесэна, Ашафенбурга і Насау. Курфюрсцкія правы Майнца былі перададзены графству Рэгенсбург^[1].

Кіраўнікі

Хоць пазнейшая традыцыя прыпісвае заснаванне дыяцэзіі апосталу Крыскенту, паводле дакументаў біскупы майнцкія вядомыя з мяжы IV і V стагоддзяў. Апошнім біскупам быў Карл Тэадор Дальберг, які пасля секулярызацыі зямель архібіскупства пераехаў са сваім дваром у Рэгенсбург (гл. Рэгенсбургскае архібіскупства).