Мальтыйская капэла

Славутасць
Мальтыйская капэла
59°55′52″ пн. ш. 30°19′56″ у. д.HGЯO
Краіна	Расія[1]
Месцазнаходжанне	Санкт-Пецярбург
Канфесія	каталіцтва
Епархія	Архідыяцэзія Маці Божай з цэнтрам у Маскве
Архітэктурны стыль	рускі класіцызм[d]
Заснавальнік	Павел I
Першае згадванне	1798
Статус	Аб’ект культурнай спадчыны РФ № 7810648002№ 7810648002
Сайт	maltacapella.ru
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мальтыйская капэла — каталіцкая царква ордэна мальтыйскіх рыцараў, пабудаваная Джакама Кварэнгі ў канцы XVIII стагоддзя. Капэла ўваходзіць у архітэктурны комплекс Варанцоўскага палаца ў Санкт-Пецярбургу (прыбудавана да галоўнага корпуса палаца з боку саду).

Варанцоўскі палац быў узведзены архітэктарам Б. Ф. Растрэлі ў 1749—1757 гадах для канцлера графа М. І. Варанцова. На будаўніцтва і аздабленне палаца спатрэбіліся вялікія капіталаўкладанні, у 1763 годзе граф Варанцоў за даўгі быў вымушаны саступіць яго расійскай казне. Да 1770 года будынак пуставаў, а пазней пачаў выкарыстоўвацца як гасцявы дом. У розны час палац займалі прынц Генрых Прускі, прынц Насау-Зіген і граф І. А. Астэрман. Пасля ўсшэсця на трон Паўла I і прыняцця ім тытула пратэктара, а затым і Вялікага Магістра Мальтыйскага ордэна Варанцоўскі палац быў прадастаўлены мальтыйскім рыцарам, якія былі вымушаныя шукаць прытулку пасля захопу Напалеонам Банапартам вострава Мальта ў 1798 годзе.

У 1798—1800 гадах прыдворны архітэктар Джакама Кварэнгі прыбудаваў да галоўнага корпуса Варанцоўскага палаца Мальтыйскую капэлу (капліцу). 17 чэрвеня 1800 года арцыбіскуп Магілёўскі Станіслаў Іванавіч Богуш-Сестранцэвіч асвяціў царкву.

Пасля смерці Паўла I яго пераемнік Аляксандр I адмовіўся ад звання Вялікага Магістра ордэна, захаваўшы тытул яго пратэктара. У 1803 годзе Аляксандр I склаў з сябе званне пратэктара, а ў 1817 годзе было абвешчана, што «ордэн у Расійскай імперыі больш не існуе».

З 1810 па 1918 год у Варанцоўскім палацы размяшчаўся Пажаскі корпус. Мальтыйская капэла была захавана як каталіцкі храм і адкрыта для наведванняў супрацоўнікамі пасольстваў і місій, а таксама членамі імператарскай сям’і.

У 1853 годзе тут быў пахаваны папячыцель царквы герцаг Лейхтэнбергскі, зяць імператара Мікалая I і самы высокапастаўлены каталік Расіі. У заалтарнай часткі капэлы была прыбудаваны прыбудоўка, пад якой быў уладкаваны склеп. Па волі жонкі герцага, вялікай княгіні Марыі Мікалаеўны, у прыдзеле быў адноўлены інтэр’ер дамавой малельні герцага, якая знаходзілася ў Марыінскім палацы.

У мальтыйскай капэле неаднаразова праводзіліся рамонтныя і рэстаўрацыйныя працы. Апошняя рэстаўрацыя царквы праведзена пад кіраўніцтвам архітэктара С. В. Самусенкі ў 1986—1998 гадах. У канцы 2002 года ў капэле, адрэстаўраванай па ініцыятыве начальніка Сувораўскага вучылішча генерала В. М. Скоблава, адкрыўся Музей гісторыі кадэцкіх карпусоў Расіі.

• Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1

1. ↑ https://ru-monuments.toolforge.org/wikivoyage.php?id=7810648002