Марыя Лявонцьеўна Бачкарова
Марыя Лявонцьеўна Бачкарова (народжаная Фралкова; руск.: Мария Леонтьевна Бочкарёва (Фролкова); ліпень 1889[1][2][…], Наўгародская губерня — 16 мая 1920[3], Краснаярск, Енісейская губерня[d]) — адна з першых рускіх жанчын-афіцэраў, паручнік. Стварыла першы ў гісторыі рускай арміі ўдарны жаночы батальён смерці. Кавалер Георгіеўскага крыжа. БіяграфіяНарадзілася ў сям’і Лявонція Сямёнавіча і Вольгі Елізараўны Фралковых. Неўзабаве сям’я, ратуючыся ад галечы, перабралася ў Сібір, дзе ўрад абяцаў перасяленцам вялікія зямельныя надзелы і фінансавую падтрымку. У васемнаццацігадовым узросце Марыю выдалі замуж. У кнізе Узнясенскай царквы захаваўся запіс ад 22 студзеня 1906 года аб шлюбе з Афанасіем Сяргеевічам Бачкаровым, 23 гадоў, праваслаўнага веравызнання, які пражываў у Томскім павеце Томскай губерні, вёсцы Вялікае Кускава Семілукскай воласці[4]. Абгрунтаваліся яны ў Томску. Шлюбная жыццё амаль адразу не заладзілася, і Бачкарова расталася з мужам. Марыя пайшла ад яго да мясніка, яўрэя Якава Гершэвіча Бука. У маі 1912 года Бук быў арыштаваны па абвінавачванні ў разбойных нападах і адпраўлены адбываць пакаранне ў Якуцк. Бачкарова пешшу рушыла ўслед за ім ва Усходнюю Сібір, дзе яны для прыкрыцця адкрылі мясную краму, хоць на справе Бук зарабляў у бандзе хунхузаў. Неўзабаве на след банды выйшла паліцыя, і Бука перавялі на пасяленне ў тайговы пасёлак Амга. Хоць Бачкарова зноў рушыла ўслед за мужам, ён запіў і стаў займацца рукапрыкладствам. У гэты час выбухнула Першая сусветная вайна. Бачкарова вырашыла ўступіць у шэрагі дзеючай арміі і, развітаўшыся з Якавам Букам, прыбыла ў Томск. Запісаць жанчыну ў 24-ы рэзервовы батальён вайскоўцы адмовіліся і параілі ёй ісці на фронт сястрой міласэрнасці. Тады Бачкарова адправіла тэлеграму цару Мікалаю II, на якую нечакана рушыў услед станоўчы адказ. Так яна трапіла на фронт. У 1917 годзе Аляксандр Керанскі звярнуўся да Бачкаровай з просьбай аб арганізацыі «жаночага батальёна смерці». Вярхоўны галоўнакамандуючы Аляксей Брусілаў ухваліў ініцыятыву, Керанскі вырабіў яе ў прапаршчыкі. Летам атрад Бачкаровай адзначыўся на смаргонскім напрамку. Пасля кантузіі, атрыманай у баях, прапаршчык Бачкарова была адпраўлена на папраўку ў Петраградскі шпіталь і ў сталіцы атрымала званне падпаручніка, але неўзабаве пасля вяртання на пазіцыі ёй давялося распусціць батальён у сувязі з фактычным развалам фронту і Кастрычніцкай рэвалюцыяй. Узімку была затрыманая бальшавікамі па дарозе ў Томск. Пасля адмовы супрацоўнічаць з новымі ўладамі яе абвінавацілі ў зносінах з генералам Карнілавым, справа ледзь была не дайшла да трыбунала. Дзякуючы дапамозе аднаго са сваіх былых таварышаў па службе Бачкарова вырвалася на волю і, апрануўшыся ў нарад сястры міласэрнасці, праехала ўсю краіну да Уладзівастока, адкуль адплыла на агітацыйную паездку ў ЗША і Еўропу. Пасля наведвання Лондана, дзе яна сустрэлася з каралём Георгам V і заручылася яго фінансавай падтрымкай, Бачкарова ў жніўні 1918 прыбыла ў Архангельск. Яна разлічвала падняць мясцовых жанчын на барацьбу з бальшавікамі, аднак справа пайшла туга[5]. Марыя дабралася да Архангельска з англійскімі экспедыцыйнымі войскамі, пасля эвакуацыі горада восенню 1919 года адправілася ў Сібір і дабралася да белай сталіцы Омска. Горад неўзабаве быў захоплены бальшавікамі[6]. 7 студзеня 1920 года была арыштаваная органамі УНК. 16 мая расстраляна. Рэабілітавана ў 1992 годзе[7]. Гл. таксамаКрыніцы
Літаратура
|
||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
