Мацей Бутрымовіч

Мацей Бутрымовіч
польск.: Mateusz Butrymowicz
Мацей Бутрымовіч (гравюра XVIII ст.)
Герб «Тапор»
мечнік пінскі[d] 9 сакавіка 1780 — 25 лютага 1790
Папярэднік	Міхал Сейфард[d]
Пераемнік	Шыман Скірмунт[d]
суддзя гродскі пінскі[d] 1783 — 1785
падстароста пінскі[d] з 20 сакавіка 1785
Папярэднік	Ігнацы Куранецкі[d]
дэпутат Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага[d]
канюшы пінскі[d] 9 красавіка 1778 — 9 сакавіка 1780
Папярэднік	Казімір Свяжынскі[d]
Пераемнік	Станіслаў Фабіян Вэнгжэцкі[d]
лоўчы пінскі[d] з 25 лютага 1790
Папярэднік	Францішак Юзаф Куранецкі[d]
Нараджэнне	1745(1745) Пінск, Пінскі павет, Берасцейскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае[1]
Смерць	1814(1814) Пінск, Пінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя[1]
Род	Бутрымовічы
Бацька	Якуб Бутрымовіч
Маці	Настасся з Горчакаў
Жонка	Крыстына з Лях-Шырмаў
Дзеці	Юзэфа, Рычард, Ксаверы
Член у	Згуртаванне прыхільнікаў Канстытуцыі
Адукацыя	Пінскі езуіцкі калегіум
Званне	паручнік[2]
Узнагароды

Мацей Якубавіч Бутрымовіч (польск.: Mateusz Butrymowicz,; 1745 — 1814) — падстароста і мечнік Пінскага павета, удзельнік Чатырохгадовага Сойма.

Прадстаўнік роду Бутрымовічаў герба «Тапор», сын Якуба і Настассі. Вучыўся ў Пінскім езуіцкім калегіуме. Прыхільнік партыі гетмана Міхаіла Казіміра Агінскага.

З 1776 года паручнік пяцігорскіх войскаў ВКЛ. У 1778 намінаваны канюшым Пінскага павета. З 1780 — мечнік Пінскага павета, з 1783 — суддзя гродскі, а ў 1785 — падстароста пінскі.

У 1778 — разам з гетманам Агінскім з уласнай ініцыятывы распачаў будаўніцтва трактаў з Пінска ў кірунку Слоніма і Валыні^[3].

У 1781 і 1786 быў дэпутатам Літоўскага трыбунала.

У сваім маёнтку Крыстынаў стварыў узорную гаспадарку, размясціўшы яе на асушаных балотах. Клапаціўся аб сваіх сялянах. Заснаваў школу для дзяцей рамеснікаў і сялян.

У самім Пінску Бутрымовіч пабудаваў палац у стылі класіцызму.

У 1784 скончыў будаўніцтва мухавецкага і целяханаўскага водных каналаў.

У 1788 — быў выбраны паслом на Вялікі Сойм у Варшаве. Уваходзіў у камісію па экзамінаванні скарбу ВКЛ, дэпутацыю экзамінавання справы аб абвінавачаных у бунтах. Выступаў за стварэнне ў Рэчы Паспалітай аўтаномнай праваслаўнай улады. Унёс на Сойм прапановы па паляпшэнні стану яўрэяў у Рэчы Паспалітай, пасля чаго стаў членам дэпутацыі па пытаннях яўрэяў^[4]. Выступаў за перадачу адукацыі ў краіне ад Адукацыйнай камісіі да манаскіх ордэнаў. Прыхільнік Канстытуцыі 3 мая. Быў сябрам Згуртавання прыхільнікаў урадавай канстытуцыі^[5].

Пасля 1792 звестак пра Бутрымовіча амаль няма. Вядома, што жыў на Піншчыне. Памёр у 1810 ці 1814 г.

Быў жанаты двойчы. З першай жонкай, Крыстынай Лях-Шырмай (Krystyna Lach-Szyrma), была дачка Юзэфа, якая стала жонкай Міхаіла Орды. Сынам пары, унук Мацея Бутрымовіча, быў Напалеон Орда.

Таксама меў двух сыноў: Рычарда і Ксаверы.

За заслугі ў наладжванні транспартных камунікацый быў узнагароджаны ордэнамі Белага Арла і Святога Станіслава.

Імя Мацея Бутрымовіча насіла ў міжваенны час адна з пачатковых школ у Любліне (ток Пачатковая школа № 24 імя Люблінскіх партызан  (польск.) (бел.).

• Helena Waniczkówna. Butrymowicz Mateusz // Polski Słownik Biograficzny. — Wrocław-Kraków, 1937.
• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — С. 361. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2003. — С. 349. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0276-8.

• Maciej Butrymowicz, (w:) Sejm-wielki.pl (pl)