Мочакамянёвая хвароба

Мочакамянёвая хвароба
Рэнтгенаграма, якая дэманструе канкрэмент у левым мачаточніку
МКХ-11	GB71
МКХ-10	N20.020.0-N22.022.0
МКХ-10-КМ	N21.9 і N21
МКХ-9	592592
МКХ-9-КМ	594[1][2], 594.9[1][2] і 594.8[2]
DiseasesDB	11346
eMedicine	ped/2371
MeSH	D052878
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мочакамянёвая хвароба — утварэнне камянёў у органах мачавой сістэмы  (англ.) (бел., а менавіта ў нырках, мачаточніках, мачавога пузыра і мочаспускальнага канала, што парушае рух мачы і вядзе да запалення адпаведных органаў. У Беларусі да 40 % ложкаў ва ўралагічных стацыянарах займаюць хворыя на камяні і іх ускладненні.

Развіццё хваробы папярэджвае кіпячэнне вады дзеля змяншэння ўтрымання кальцыю, выкарыстанне ў якасці мачагоннага пітва гарбаты, журавінавага морсу і яблычнага соку, таксама ўжыццё кавуноў, дыняў, вінаграду, яблыкаў і брусніцаў.

Хваробе спрыяе маларухомы лад жыцця  (англ.) (бел., схільнасць да малочных вырабаў пры гастрыце і язве страўніка, піццё багатай на кальцый сырой вады, спякотнае надвор'е, хваробы парашчытападобных  (англ.) (бел. залоз і тонкай кішкі, падагра.

Хвароба суправаджаецца нырачнай колікай  (англ.) (бел., ванітамі, успушваннем  (англ.) (бел. жывата і разладам мочаспускання^[3].

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2000. — Т. 10. — С. 533. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0169-9 (Т. 10).