Мікалай Пятровіч Абнорскі
Мікалай Пятровіч Абнорскі (руск.: Николай Петрович Обнорский; 2 мая 1873, Санкт-Пецярбург — 1949, Молатаў) — расійскі і савецкі філолаг, прафесар, выкладчык замежнай літаратуры і латыні, навуковец-энцыклапедыст, загадчык кафедры замежных моў гісторыка-філалагічнага факультэта (1932—1941), стваральнік фундаментальнай бібліятэкі Пермскага ўніверсітэта; брат лінгвіста, акадэміка АН СССР Сяргея Абнорскага. БіяграфіяУ 1896 годзе Мікалай Абнорскі паспяхова скончыў па класічным аддзяленні Санкт-Пецярбургскі ўніверсітэт, а затым працягнуў навучанне на рамана-германскім аддзяленні. Пасля заканчэння апошняга быў пакінуты пры сталічным універсітэце для падрыхтоўкі да прафесарскага звання[1]. Абнорскі добра валодаў лацінскай і грэчаскай мовамі, свабодна чытаў на ўсіх асноўных еўрапейскіх мовах[2]. На працягу дзесяці гадоў Мікалай Абнорскі актыўна супрацоўнічаў з выдавецтвам Бракгаўза і Ефрона дапамагаючы яму ў стварэнні Энцыклапедычнага слоўніка, для якога напісаў мноства артыкулаў (большай часткай з вобласці антычнай гісторыі[3]). У 1916 годзе прафесар Абнорскі пераехаў са сталіцы Расійскай імперыі ў горад Перм, дзе актыўна працаваў над станаўленнем Пермскага ўніверсітэта, стаўшы адным з вядучых выкладчыкаў гісторыка-філалагічнага факультэта. У 1917 годзе ён стаў першым дырэктарам фундаментальнай бібліятэкі ўніверсітэта. У маі 1921 года пастановай факультэта грамадскіх навук Пермскага ўніверсітэта Мікалай Пятровіч быў абраны дацэнтам кафедры антычнай культуры (літаратуры)[1]. Калі ў 1931 годзе з шэрагу факультэтаў Пермскага ўніверсітэта вылучыліся інстытуты — педагагічны, медыцынскі, сельскагаспадарчы, то асноўны фонд бібліятэкі гэтых ВНУ склалі кнігі і часопісы, укамплектаваныя М. П. Абнорскім. Загадам З. І. Красільшчык з 13 красавіка 1930[удакладніць] М. П. Абнорскі быў вызвалены ад абавязкаў дырэктара бібліятэкі з прычыны таго, што ён «не можа забяспечыць перабудову бібліятэкі ў адпаведнасці з задачамі сацыялістычнага будаўніцтва»[4]. Прафесар П. С. Багаслоўскі ў лісце з нагоды 75-годдзя з дня нараджэння М. П. Абнорскага адзначыў:[1]
З. Д. Філіных, якая адпрацавала 39 гадоў у бібліятэцы ПДУ, падкрэслівае ўнёсак М. П. Абнорскага:[5]
М. П. Абнорскі прымаў дзейны ўдзел у стварэнні гісторыка-філалагічнага факультэта[1].  З 1932 года М. П. Абнорскі стаў першым загадчыкам кафедры замежных моў Пермскага ўніверсітэта[6], падтрымаўшы гуманітарную лінію ў перыяд поўнай адсутнасці ва ўніверсітэце адпаведных факультэтаў. Ён кіраваў кафедрай да 1942 года, стаўшы адным з рэарганізатараў гісторыка-філалагічнага факультэта (яе пераемніцай ва ўніверсітэце з'яўляецца кафедра лінгвадыдактыкі[7]). З артыкула М. А. Генкель «Я ўдзячная сваім настаўнікам»:[8]
Быўшы ўжо хворым, Абнорскі ва ўзросце 76 гадоў працягваў кіраваць студэнцкім кружком і раптоўна памёр пасля аднаго са сходаў[1] (паводле іншых звестак памёр на шляху ад дома да ўніверсітэта, калі нёс цяжкія торбы з кнігамі для сваіх студэнтаў[9]). Быў у шлюбе з Ганнай Аляксееўнай Конскай (пам. 1924 ці 1925), дачкой рэктара Мінскай духоўнай семінарыі А. К. Конскага і С. Ф. Лашковай. Меў сыноў: Мікалая (нар. 6 красавіка 1897 г.) і Аляксея (нар. 26 снежня 1898 г.). У Пермі ў лютым 1918 года ў яго нарадзілася дачка Ірына, якая пасля паступіла ў Пермскі педагагічны інстытут. Абодва яго сыны (як і ягоны брат Барыс) у час Грамадзянскай вайны служылі ў войску, і адзін загінуў пры нявысветленых акалічнасцях у Сібіры. Іншы пасля быў служачым. Крыніцы
Літаратура
Спасылкі
|
||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
