Міхаіл Ільіч Калдубаў

Міхаіл Ільіч Калдубаў
Міхаіл Ільіч Калдубаў
Дата нараджэння	8 лістапада 1898
Месца нараджэння	Мейшагольская воласць[d], Віленскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	10 студзеня 1967 (68 гадоў)
Месца смерці	Арэнбург, Арэнбургская вобласць, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Арэнбург;
Альма-матар	Віленскае вышэйшае гарадское вучылішча[d];
Прыналежнасць	Расійская імперыя,; РСФСР,; СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1916—1956
Званне	Генерал-маёр
Камандаваў	128-я гвардзейская стралковая дывізія
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна,; Грамадзянская вайна ў Расіі,; Вялікая Айчынная вайна

Міхаіл Ільіч Калдубаў (1898, вёска Айраны, Расійская імперыя, цяпер Вільнюскі раён, Літва — 1967, Арэнбург, СССР) — савецкі ваенны дзеяч, гвардыі генерал-маёр, Герой Савецкага Саюза. У Вялікую Айчынную вайну — камандзір 128-й гвардзейскай стралковай дывізіі.

Біяграфія

Міхаіл Ільіч Калдубаў нарадзіўся 8 лістапада 1898 года ў вёсцы Айраны, цяпер Вільнюскага раёна Літвы ў сям’і селяніна. Рускі. Скончыў Віленскае вышэйшае гарадское вучылішча. Працаваў электраманцёрам у Пензе. З 1916 года служыў у царскай арміі унтэр-афіцэрам.

У сакавіку 1918 года быў прызваны ў шэрагі РККА. Удзельнічаў у Грамадзянскай вайне камандзірам ўзвода, памочнікам начальніка і начальнікам сувязі палка і дывізіі.

У 1922 і 1925 гадах праходзіў падрыхтоўку на курсах удасканалення каманднага складу. У 1922—1931 гадах праходзіў службу ў Беларускай, Паўночна-Каўказскай ваенных акругах на пасадах памочніка начальніка штаба палка, камандзіра-камісара батальёна, начальніка сувязі стралковай дывізіі. У 1935 годзе скончыў Курсы ўдасканалення каманднага складу. З ліпеня па снежань 1939 года знаходзіўся пад следствам у органах НКУС. Быў апраўданы і адноўлены ў РККА, прызначаны старшым выкладчыкам сувязі Грозненскага пяхотнага вучылішча.

На франтах Вялікай Айчыннай вайны з лютага 1942 года на Паўднёвым, Паўночна-Каўказскім (руск.) (бел., Закаўказскім, 4-м Украінскім (руск.) (бел. франтах і ў складзе Асобнай Прыморскай Арміі.

Са студзеня па жнівень 1943 года — начальнік штаба 389-й стралковай дывізіі (руск.) (бел. (37-я Армія)^[1].

Са жніўня па верасень 1943 года — начальнік штаба 11-га стралковага корпуса (руск.) (бел.^[2].

З 25 верасня 1943 года па 11 мая 1945 года — камандзір 83-й Туркестанскай горна-стралковай дывізіі (ператворанай 09.10.1943 г. у 128-ю гвардзейскую стралковую дывізію)^[3].

Камандзір 128-й гвардзейскай стралковай дывізіі (60 я армія, 4-ы Украінскі фронт) гвардыі генерал-маёр Калдубаў вызначыўся ў Мараўска-Астраўскай наступальнай аперацыі (руск.) (бел.. Яго дывізія, вядучы актыўныя баявыя дзеянні на оламаўцкім кірунку (з 10.3.1945 па 5.5.1945), адыграла вырашальную ролю ў вызваленні буйных прамысловых цэнтраў Чэхаславакіі. Званне Героя Савецкага Саюза Міхаілу Ільічу Калдубаву прысвоена 29.6.1945 года.

Пасля вайны гвардыі генерал-маёр Калдубаў скончыў курсы камандзіраў злучэнняў пры ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзе. У 1956 годзе па стану здароўя звольнены ў адстаўку. Вёў ваенна-патрыятычную працу.

Памёр у 1967 годзе. Пахаваны на арэнбургскіх могілках, на магіле ўсталяваны бюст^[4].

Узнагароды

Зноскі

↑ ЦАМО РФ: фонд 33; опись 682526; единица хранения 214.
↑ ЦАМО РФ: фонд 33; опись 682525; единица хранения 70.
↑ Справочник Соединений и частей РККА (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 26 красавіка 2012. Праверана 4 лютага 2017.
↑ История Оренбуржья — Колдубов Михаил Ильич (1898-1967) (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 26 красавіка 2012. Праверана 4 лютага 2017.

Літаратура

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
Коллектив авторов. «Великая Отечественная: Комкоры. Военный биографический словарь». — м.; Жуковский: Кучково поле, 2006. — Т. 1. — 672 с. — ISBN 5-901679-08-3.