Народна-вызваленчая армія Кітая
Народна-вызваленчая армія Кітая (НВАК, кіт. 中国人民解放) — афіцыйная назва ўзброеных сіл Кітая. Узброеныя сілы КНР падзелены на пяць зон ваеннага камандавання і тры флаты, арганізаваных па тэрытарыяльным прынцыпе: усход, поўнач, захад, поўдзень і цэнтр. СтруктураСухапутныя войскі (СВ) Сухапутныя войскі доўгія гады ўяўлялі сабой асноўную частку НВАК, знаходзячыся пад непасрэдным кіраўніцтвам ЦВК. 31 снежня 2015 года ўпершыню створана камандаванне Сухапутных войскаў НВАК. На ўзбраенні СВ НВАК знаходзяцца[1]:
У арсенале наземных часцей таксама самаходны пантонны мост GZM-003, машына для ўрыўкі катлаванаў GJW-410, інжынерная машына разгараджэння GCZ-112, лёгкі сапёрны танк БТР-89, шляхапракладнік GCZ-110 і цяжкі механізаваны мост GQL-111. Ваенна-паветраныя сілы (ВПС)Па колькасці эксплуатаваных самалётаў ВПС КНР знаходзяцца на трэцім месцы пасля Расіі і ЗША[2]. У 2008 годзе колькасць ваеннаслужачых ВПС складала 330 000 чалавек. На ўзбраенні знаходзіцца 4 000 баявых самалётаў, 106 верталётаў, звыш 700 ПУ ЗУР, 1 000 гармат зенітнай артылерыі, каля 450 радыёлакацыйных пастоў[3]. Аэрадромная сетка налічвае больш за 400 аэрадромаў, у тым ліку 350 з цвёрдым пакрыццём узлётна-пасадачнай паласы. Аператыўная ёмістасць аэрадромаў складае 9000 самалётаў, што амаль у тры разы больш за авіяцыйны парк[4]. Ваенна-марскі флот (ВМФ)ВМФ налічвае 290 тыс. чалавек і арганізаваны ў тры флаты: Флот Паўночнага Мора са штабам у Ціндаа, Флот Усходняга Мора са штабам у Нінбо, і Флот Паўднёвага Мора са штабам у Чжаньцзян. Кожны флот уключае ў сябе надводныя караблі, падводныя лодкі, ваенна-марскую авіяцыю і падраздзяленні берагавой абароны. Флот Паўднёвага мора мае ў сваім складзе дзве брыгады марской пяхоты[5]. У лютым 2013 года намеснік начальніка Генштаба НВАК Цзі Цзяньго адзначыў, што ў цяперашні час пагроза бяспекі Кітая галоўным чынам зыходзіць з мора[6]. Раней камісар Акадэміі ваенных навук НВАК генерал Вэн Цангрэн заяўляў: «Кітай павінен прарваць блакаду з боку міжнародных сілаў супраць сваёй марской бяспекі. Толькі калі знішчым яе, зможам весці размову аб уздыме Кітая. Каб уздым быў імклівым, Кітай павінен прайсці праз акіяны і выйсці з акіянаў у сваёй будучыні развіцці». У склад ваенна-марскога флоту НВАК уваходзяць:
Ракетныя войскі (РВ)У студзені 2016 было абвешчана аб пераўтварэнні Другога артылерыйскага корпуса НВАК у ракетныя войскі, і аб стварэнні новага фарміравання — войскаў стратэгічнай падтрымкі. Народная ўзброеная міліцыя (НУМ) У мірны час Народная ўзброеная міліцыя звычайна ахоўвае розныя важныя аб’екты, выконвае задачы па барацьбе з тэрарыстычнымі актамі, а таксама аказвае дапамогу ў эканамічным будаўніцтве. У ваенны час народная міліцыя прызначана садзейнічаць НВАК у сумеснай абароне і баявых дзеяннях. Складаецца з падраздзяленняў унутранай аховы, аховы залатых запасаў, лясоў, гідраэлектрастанцый, транспарту, пагранічных войскаў, войскаў грамадскай бяспекі, пажарных часцей і часцей аховы. Войскі народнай узброенай міліцыі былі створаны 19 чэрвеня 1982 года. Колькасць народнай узброенай міліцыі складае ад 1,1 да 1,5 мільёнаў чалавек[7]. Да 1 студзеня 2018 года войскі міліцыі былі ўключаны ў арганізацыйную структуру Дзяржсавета, знаходзячыся ў падвойным падначаленні ў Дзяржсавета і Цэнтральнага ваеннага савета. З 1 студзеня 2018 года войскі міліцыі ўключаны ў арганізацыйна-штатную структуру Цэнтральнага ваеннага савета і больш не знаходзіліся ў арганізацыйнай структуры Дзяржсавета, перайшоўшы пад адзінае кіраўніцтва Цэнтральнага ваеннага савета[8]. Вучэнні НВАКУ 1999 і 2001 г. былі праведзены буйнамаштабныя вучэнні, прысвечаныя адпрацоўцы высадкі дэсанту на Тайвань[9]. У вучэннях было задзейнічана 100 тыс. адзінак розных суднаў. З 11 па 18 ліпеня 2017 праводзіліся сумесныя беларуска-кітайскія вучэнні «Адзіны шчыт-2017». У вучэннях прымалі ўдзел падраздзяленні спецпрызначэння ўнутраных войскаў МУС Беларусі і Народнай узброенай міліцыі Кітая[10]. З 22 па 28 ліпеня 2017 г. праводзіліся расійска-кітайскія вучэнні «Марское ўзаемадзеянне — 2017» на галоўнай ваенна-марской базе Балтыйскага флоту — горадзе Балтыйск. У іх было задзейнічана восем караблёў і судоў, дзесяць самалётаў і верталётаў. З іх Ваенна-марскія сілы КНР прадстаўлялі эсмінец «Хэфэй», фрэгат «Юньчэн» і судна забеспячэння «Ламаху». Расійскі бок прадстаўлялі карвет «Бойкі», выратавальны буксір і авіяцыя. У моры былі сфармаваны расійска-кітайскія тактычныя групы караблёў, якія правялі вучэнні са стральбой малой зенітнай артылерыяй па надводных і паветраным мішэнях. Караблі манеўравалі на мінімальна магчымай адлегласці і па камандзе перабудоўваліся ў баявы парадак. Таксама падчас вучэнняў тактычныя групы правялі дагляд падазронага судна, вызвалілі захопленае піратамі судна і правялі пошукава-выратавальную аперацыю па аказанні дапамогі аварыйнаму караблю і выратаванні людзей на вадзе. Служба за мяжойКітай мае шэраг сваіх замежных ваенных баз у М’янме, Пакістане, Бангладэш, Джыбуці, Емене, Амане, Кеніі, Танзанія і на Сейшэльскіх Астравах[11]. Зноскі
Спасылкі
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
