Падароск

Аграгарадок Падароск Падароск, 2019 г. Краіна Беларусь Вобласць Гродзенская Раён Ваўкавыскі Сельсавет Падароскі Каардынаты 52°58′52″ пн. ш. 24°37′12″ у. д.HGЯO Насельніцтва ▼436 чал. (2019) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 1512 Аўтамабільны код 4 СААТА 4208837056 Падароск на карце Беларусі ±

Падароск на Вікісховішчы

Падаро́ск^[1] (трансліт.: Padarosk, руск.: Подороск) — аграгарадок у Беларусі, у Ваўкавыскім раёне Гродзенскай вобласці, на рацэ Зэльвянка. Уваходзіць у склад Падароскага сельсавета. Меcціцца за 26 км на паўднёвы ўсход ад Ваўкавыска, за 97 км ад Гродні^[2].

Першы пісьмовы ўспамін пра Падароск датуецца 1522 годам, калі ў пераліку касцёлаў Віленскай дыяцэзіі згадваецца тутэйшы касцёл. У 1660 годзе кароль і вялікі князь Ян Казімір надаў мястэчку Магдэбургскае права^[3]. У розныя часы мясцовасць знаходзілася ва ўладанні Клочкаў, Дольскіх, Сцыпіёнаў дэль Кампа, Грыбоўскіх, Чачотаў. У 1776 годзе тут збудавалі касцёл, у 1780 — грэка-каталіцкую царкву.

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Падароск апынуўся ў складзе Расійскай імперыі, у Ваўкавыскім павеце Гродзенскай губерні. У 1854 годзе маёнтак набыў сын вядомага філосафа Фларыяна Бохвіца, Раман. У 1854—1856 гг. ён перабудаваў тутэйшы сядзібны дом у стылі позняга класіцызму. Пры сядзібе існаваў спіртзавод, вадзяны млын (не захаваўся), сукнавальня (захаваўся фундамент) і інш. Станам на 1914 год у сяле было 78 двароў.

Згодна з Рыжскім мірным дагаворам (1921) Падароск апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе стаў цэнтрам гміны Ваўкавыскага павета Беластоцкага ваяводства.

У 1939 годзе Падароск увайшоў у БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 г. стаў цэнтрам сельсавета. Статус паселішча панізілі да вёскі. Станам на 1 студзеня 2004 г. тут было 294 двары.

• XIX стагоддзе: 1830 — 80 муж., з іх шляхты — 5, духоўнага саслоўя — 1, мяшчан-хрысціян — 74^[4]
• XX стагоддзе: 1914 — 439 чал.; 2000 — 707 жыхароў у 294 дварах^[2].
• XXI стагоддзе: 1 студзеня 2004 — 717 чал.

У Падароску працуюць сярэдняя і музычная школы, дашкольная ўстанова, бальніца, амбулаторыя, дом культуры, бібліятэка, пошта.

• Сядзіба Чачотаў (XIX ст.)
• Царква Святой Тройцы (XVIII ст.)
• Касцёл Святой Елісаветы Венгерскай і Божай Міласэрнасці (1990-я)

• Брацкая магіла савецкіх вайскоўцаў Другой сусветнай вайны.
• Помнік землякам, якія загінулі ў Другую сусветную вайну.

• Соркіна I. Мястэчкі Беларусі ў канцы XVIII — першай палове XIX ст. — Вільня: ЕГУ, 2010. — 488 с. ISBN 978-9955-773-33-7.
• Падаро́ск // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — С. 485. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).
• Podorosk // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VIII: Perepiatycha — Pożajście (польск.). — Warszawa, 1887. S. 463.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Падароск
• Natatnik. Падароск. Музей беларускай шляхты, комплекс з рэстаранам і спа-салонам. (нявызн.) (4 кастрычніка 2021). Праверана 16 лютага 2025.