ПалярызавальнасцьПалярызавальнасць - фізічная уласцівасць рэчываў набываць электрычны або магнітны дыпольны момант (палярызацыю) у вонкавым электрамагнітным поле. Тэрмін палярызавальнасць таксама ўжываецца для абазначэння каэфіцыента, які характарызуе лінейную залежнасць індукаванага дыпольнага моманту атама, малекулы і да т.п. ад напружанасці вонкавага поля, якое выклікала палярызацыю, а для асяроддзя - таксама як сінонім сярэдняй палярызаванасці яе часціц або адносіны дыэлектрычнай ўспрымальнасці (гл. ніжэй) да колькасці часціц ў адзінцы аб'ёму, часам і проста як сінонім дыэлектрычнай успрымальнасці. Электрычная палярызавальнасць асяроддзя характарызуецца велічынёй дыэлектрычнай успрымальнасці , якая з'яўляецца каэфіцыентам лінейнай сувязі паміж палярызацыяй дыэлектрыка P і вонкавым электрычным полем E ў досыць малых палях: Успрымальнасць звязана з дыэлектрычнай пранікальнасцю ε суадносінамі[1] Магнітная палярызавальнасць характарызуецца магнітнай успрымальнасцю , якая з'яўляецца каэфіцыентам лінейнай сувязі паміж намагнічанасцю P і вонкавым магнітным полем H ў досыць малых палях: Тэнзар палярызавальнасціУ анізатропных крышталях электрычная (магнітная) палярызавальнасць характарызуецца тэнзарам дыэлектрычнай (магнітнай) успрымальнасці , так што сувязь паміж вектарам палярызацыі (намагнічанасці) і вектарам напружанасці электрычнага (магнітнага) поля выяўляецца як: дзе па паўтаральным індэксам маецца на ўвазе сумаванне. З закона захавання энергіі можна вывесці, што тэнзары и сіметрычныя: У ізатропных крышталях недыяганальныя кампаненты тэнзару тоесна роўныя нулю, а ўсе дыяганальныя роўныя паміж сабой. Зноскі |
Portal di Ensiklopedia Dunia