Паліхромія

Паліхро́мія (гр. πολύς — шматлікі і χρῶμα — колер) — мнагакветная размалёўка ці шматколернасць матэрыялу ў архітэктуры, скульптуры, дэкаратыўным мастацтве.

Паліхромія прысутнічала амаль ва ўсе эпохі і ва ўсіх абласцях культуры — у егіпецкіх пірамідах, мінойскіх палацах, у грэчаскіх і рымскіх храмах, на ісламскіх купалах і ў сярэдневяковым мастацтве. У каменнай скульптуры ў эпоху Рэнесансу была аднаколернасць (манахрамія), якая пераважала таксама ў барока і класіцызме. У другой палове XIX стагоддзя паліхромія ізноў выйшла на сцэну і распаўсюдзілася пасля Другой сусветнай вайны ў рэкламе, поп-культуры і пластыцы.

У апошнія дзесяцігоддзі праводзіліся даследаванні гіпотэзы аб паліхроміі антычных грэчаскіх і рымскіх скульптур, а таксама гатычных скульптур сабораў.^[1][2] Была колеравая рэканструкцыя скульптур храма багіні Афаі на грэчаскім востраве Эгіна і скульптур кафедральнага сабора ў Ам’ене.

• Паліхромія антычных скульптур
• Verri G. et al. The ‘Treu Head’: a case study in Roman sculptural polychromy // British Museum Technical Research Bulletin. — 2010. — Vol. 4. — P. 39-54.[1]
• Дружинина Е. А. Полихромия или тетрахромия? цвет в греческой живописи V–IV веков до нашей эры Архівавана 9 красавіка 2016. // Актуальные проблемы теории и истории искусства: сб. науч. статей. Вып. 5. / Под ред. С.В. Мальцевой, Е.Ю. Станюкович-Денисовой, А.В. Захаровой. – СПб.: НП-Принт, 2015. С. 62–68. – ISSN 2312-2129