Паўлавічы (Суземскі раён)
Паўлавічы[2] (руск.: Павловичи) — сяло ў Суземскім раёне Бранскай вобласці Расіі. ГісторыяЗаснаваныя ў 1590 годзе, Паўлавічы былі вотчынным уладаннем Свенскага манастыра. У XVII ст. Паўлавічы мелі статус вёскі, з часам сталі эканамічным сялом. У верасні 1779 года праведзена генеральнае міжаванне. У 1698 годзе ўпамінаецца драўляная царква Архангела Міхаіла, якая з 1746 года лічылася разам з вотчыннымі царквамі Свенскага манастыра. У 1780-х гадах духавенства скардзілася епіскапу Сеўскаму і Бранскаму Дамаскіну на самавольнае захопліванне царкоўнай зямлі сялянамі. 2 мая 1783 года епіскап прыбыў у сяло, але канфлікт не вырашаны: царква была запячатана, а святар выгнаны. У 1864 годзе царква яшчэ значылася на плане сяла. У 1865 годзе святар Аляксандр Пакроўскі быў узнагароджаны набедранікам за старанную службу. 8 верасня 1867 года памёр заштатны прычаснік Пётр Лебедзеў, а з 1868 года святаром стаў Міхал Красовітаў (выпускнік семінарыі). У 1870 годзе памёр дыякан Васіль Ключароў. 19 снежня 1871 года быў абраны царкоўны апякунскі савет на 1872–1875 гады. Старшынёй стаў воласны старшына Дзмітрый Харошутын. Царква была закрыта ў 1930 годзе, будынак не захаваўся. У 1875 годзе ў сяле адкрыта земская школа. Паводле звестак 1796 года, насельніцтва складала 417 чалавек. К 1926 году — максімум 950 чалавек. Традыцыйнымі заняткамі былі земляробства, вырошчванне пянькі і вытворчасць канаплянага алею, якое разам з хлебам прадавалася ў Сеўску і Сярэдняй Будзе. Сустракалася і адходніцтва на Дон, а таксама продаж рыбы з мясцовай сажалкі. У гады Другой сусветнай вайны Паўлавічы былі цалкам спалены нямецка-фашысцкімі захопнікамі. У сярэдзіне XX стагоддзя існаваў калгас «Комінтэрн». Да 1954 года Паўлавічы былі цэнтрам Паўлавіцкага сельсавета, у 1954–2005 — уваходзілі ў Паляванавасельскі с/с. Да 2011 года дзейнічала пачатковая школа. Дзейнічала сельская бібліятэка. Зноскі |
Portal di Ensiklopedia Dunia