Паўночныя пісьмёны

Паўно́чныя пісьмёны — умоўны тэрмін, прыняты ў гісторыі старажытна-рускага мастацтва для пазначэння стылістычна блізкіх твораў іканапісу, створаных жывапісцамі рускай Поўначы ў 15—18 ст.

Напачатку развіваліся як найбольш дэмакратычная галіна наўгародскай школы іканапісу. З 16 ст., побач з некаторым уплывам маскоўскай школы жывапісу, фарміраваліся мясцовыя мастацкія традыцыі, у т.л. абанежскія, карэльскія, усцюжскія і іншыя «пісьмёны». У 17 ст. дэмакратычныя асновы паўночных пісьмён умацоўваліся пад уздзеяннем народнай размалёўкі па дрэве. Для паўночных пісьмён характэрны наіўная нагляднасць вобразаў, дэкаратыўнасць і некаторая спрошчанасць жывапісных прыёмаў.

Літаратура

Спасылкі

Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya