Пятро Дзмітрыевіч Дудо

Пятро Дзмітрыевіч Дудо
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	4 верасня 1911(1911-09-04)
Месца нараджэння	Забалацце, Пышнянская воласць[d], Лепельскі павет, Віцебская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	23 лютага 1958(1958-02-23) (46 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Пахаванне	Вайсковыя могілкі
Грамадзянства	Беларуская ССР
Альма-матар	Камуністычны інстытут журналістыкі імя С. М. Кірава
Месца працы	Белостокская правда Белорусская военная газета. Во славу Родины
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, празаік
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў
Узнагароды
Творы ў Вікікрыніцах

Пятро Дзмітрыевіч Дудо (4 верасня 1911, в. Забалацце, цяпер Лепельскі раён Віцебскай вобласці — 23 лютага 1958, Мінск) — беларускі празаік.

Нарадзіўся 4 верасня 1911 года ў вёсцы Забалацце ў сялянскай сям’і. З 1935 г. служыў у Чырвонай Арміі. У 1940 г. закончыў Камуністычны інстытут журналістыкі ў Мінску. З 1940 г. намеснік рэдактара газеты «Вольная праца» ў Беластоку. Удзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне, быў палітработнікам, супрацоўнічаў у армейскім друку. З 1949 г. карэспандэнт газеты «Во славу Родины» (Мінск)^[1].

Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1958 года^[1].

Памёр 23 лютага 1958 года ў Мінску. Пахаваны на Вайсковых могілках Мінска^[1].

Дэбютаваў у друку ў 1934 г. Выступаў з нарысамі і апавяданнямі. Аўтар аповесці «Першы салют» (Мінск, 1958), сатырычнай камедыі «Чортаў тузін» (Мінск, 1963).

Дакументы з асабістага архіва захоўваюцца ў Беларускім дзяржаўным архіве-музеі літаратуры і мастацтва (фонд 297).

Узнагароджаны двума ордэнамі Айчыннай вайны 2-й ступені, двума ордэнамі Чырвонай Зоркі і медалямі.