Пётр Струміла

Пётр Струміла
Пётр Струміла
	; Дуброва
маршалак гаспадарскі
	1483 — 1486
староста драгічынскі[d]
	1463 — 1474
Папярэднік	Ян Насута[d]
Пераемнік	Івашка Ільініч
кухмістр вялікі літоўскі
	1474 — 1477
Нараджэнне	Польскае Каралеўства;
Смерць	не раней за 1484, 1485 ці каля 1486; Крымскае ханства;
Род	Струмілы[d] і Кішкі
Бацька	Пашка Струміла[d]
Жонка	Пятрова Струмілава[d] і Кацярына з Неміровічаў[d][…]
Дзеці	Станіслаў Пятровіч Кішка, Мікалай Пятровіч Кішка[d][…], Ядвіга са Струмілаў[d][…], Барбара са Струмілаў[d][…], Петранела са Струмілаў[d][…] і Ганна са Струмілаў[d]
Веравызнанне	каталіцтва

Пётр Пашкавіч Струміла, таксама Пятрашка Страміла, Цеханоўскі-Страміла, Страмілка (1-я палова XV ст. — пасля 1483) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч. Староста драгічынскі (зг. 1463, 1469), намеснік лідскі (зг. 10.4-23.10.1483^[5]). Кухмістр каралевы Альжбеты (зг. 1477), маршалак гаспадарскі (зг. 1483).^[6]

Паходзіў з мазавецкай шляхты, сын Пашкі Струмілы (пам. 1435/1436), аднаго са шматлікіх уладальнікаў Дмошына^[uk] ў Вышаградскай зямлі^[pl]. Службу ў Вялікім княстве Літоўскім, напэўна, пачаў у апошнія гады ўладарства вялікага князя Вітаўта, калі велікакняжацкім пасцельнічым быў яго брат Юшка Струміла^[7]^[8].

Упершыню згаданы паміж 1440—1443 гадамі ў Кнізе данін вялікага князя Казіміра, калі віленскі ваявода Даўгірд надае братам Пятрашку і Мацьку Струмілам «шесть чоловеков Боривойнишки» ў Медніцкай воласці, якіх раней трымаў іх брат Юшка Струміла. Таксама Пятрашка і Мацька разам атрымалі ў спадчыну па бацьку Цеханавец.^[6]

У 1460-я гады як драгічынскі староста ўдзельнічаў у вызначэнні вялікалітоўска-мазавецкай мяжы.^[9]

У 1470 годзе фундаваў касцёла ў падляшскай Чарвонцы^[pl].^[9]

Паводле падання, кухмістар Пятрашка Пашкавіч прыдумаў і ўвёў ва ўжытак кішку, страва прыйшлася даспадобы каралеве Альжбеце і прыдворным, такім чынам Пятрашка атрымаў мянушку «Кішка». У кожным разе, такую мянушку меў сын Пятра — Станіслаў, ад якога пайшоў магнацкі род Кішак.

23 кастрычніка 1483 года кароль Казімір даручае «маршалъку нашому, наместънику Лидъскому, пану Петрашъку Пашъковичу» надаць у Лідскай воласці зямлю памерлага гаспадарскага сакольніка Грыдзі новаму гаспадарскаму сакольніку Заньку, які жаніўся з дачкой Грыдзя.^[10]

У 1484 годзе кіраваў вялікалітоўскай дэлегацыяй на перамовах пра межы з Ордэнам.^[9]

Неўзабаве памёр або загінуў падчас дыпламатычнай місіі ў Крым^[5]. Кароль Казімір пісаў крымскаму хану Менглі-Гірэю: «… до тебе послали нашого посла великого, пана нашого радного, пана Петра Пашъковича, маршалъка нашого, которий жо за ся къ намъ не вернулъся отъ тебе, тамъ и въмеръ въ твоей земъли…»^[11].

Сям’я

Быў двойчы жанаты. Асоба першай жонкі не вядома. Другая жонка — Кацярына, дачка Яна Неміровіча.^[9]

(1) Станіслаў Кішка
(1) Ганна, жонка князя Яна Свірскага, пазней Каспара Германовіча.
(2) Мікалай, памёр маладым у 1508 годзе, пра шлюбы і дзяцей нічога не вядома
(2) Ядвіга
(2) Барбара
(2) Петранела, жонка князя Міхала Глінскага

Крыніцы

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і Dzieje rodziny Ciechanowieckich herbu Dąbrowa (XIV–XXI wiek) / пад рэд. H. Lulewicz, A. Rachuba — Warszawa: DiG, 2013. — 612 с. — ISBN 978-83-7181-785-4
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q11686050"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q22114975"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q130211270"></a>
↑ ^а ^б Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 300. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381"></a>
↑ ^а ^б ^в Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 301. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381"></a>
↑ ^а ^б ^в ^г ^д Jaszczołt T. Ród Niemiry z Wsielubia. Niemirowiczowie i Szczytowie herbu Jastrzębiec do połowy XVI wieku // Unia w Horodle na tle stosunków polsko-litewskich: 600 lat unii horodelskiej ― od Krewa do Zaręczenia wzajemnego Obojga Narodów / пад рэд. S. Górzyński — Warszawa: DiG, 2015. — С. 208. — 312 с. — ISBN 978-83-7181-836-3
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q131078278"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q9353125"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q131078794"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q131076768"></a>
↑ ^а ^б Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. — T. 1. — S. 385.
↑ ^а ^б Думін С. Кішкі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 101. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
↑ Faliński B. Jerzy Strumiłło, budowniczy miasta. — Kamionka Strumiłowa, 1927. — 50 с.
↑ Jakubchak S. Jerzy Strumiło – przywódca konfederacji lwowskiej 1464 r. // Społeczeństwo Polski średniowiecznej. — Warszawa: 1992. — Т. 5.
↑ ^а ^б ^в ^г Пятраўскас Рымвідас. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада. — С. 300—301.
↑ РИБ. — Т. 27. — С. 397.
↑ РИБ. — Т. 27. — С. 450

Літаратура

Jaszczołt T. Fundacje kościelne na Podlasiu do końca XV wieku // Kościoły a państwo na pograniczu polsko-litewsko-białoruskim. Źródła i stan badań / M. Kietliński et al. (red.). -- Białystok, 2005.
Jaszczołt T. Ród Niemiry z Wsielubia — Niemirowiczowie i Szczytowie herbu Jastrzębiec do połowy XVI wieku // Unia w Horodle na tle stosunków polsko-litewskich / S. Górzynski (red.). -- Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2015. -- S. 208—209.
Dzieje rodziny Ciechanowieckich herbu Dąbrowa (XIV—XXI wiek) / Autorzy: Henryk Lulewicz, Andrzej Rachuba (red.), Jolanta Sikorska-Kulesza, Stanisław Dumin, Andrzej Haratym, Andrej Macuk, Agnieszka Pospiszil. — Warszawa: DiG, 2013. — 612 s. — ISBN 978-83-7181-785-4
Rachuba A. Panowie z Ciechanowca // Kronika Zamkowa. — 2010. — Т. 1/2. — С. 31—36. — ISSN 0239-4898.
Думін С. Кішкі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 101. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.

[_49025679969977f8-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і Dzieje rodziny Ciechanowieckich herbu Dąbrowa (XIV–XXI wiek) / пад рэд. H. Lulewicz, A. Rachuba — Warszawa: DiG, 2013. — 612 с. — ISBN 978-83-7181-785-4
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q11686050"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q22114975"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q130211270"></a>

[_17efac94d88b44df-2] а ^б Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 300. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381"></a>

[_5dc6ce5e0d8b17f4-3] а ^б ^в Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 301. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381"></a>

[_5dffb7e20e84ec9d-4] а ^б ^в ^г ^д Jaszczołt T. Ród Niemiry z Wsielubia. Niemirowiczowie i Szczytowie herbu Jastrzębiec do połowy XVI wieku // Unia w Horodle na tle stosunków polsko-litewskich: 600 lat unii horodelskiej ― od Krewa do Zaręczenia wzajemnego Obojga Narodów / пад рэд. S. Górzyński — Warszawa: DiG, 2015. — С. 208. — 312 с. — ISBN 978-83-7181-836-3
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q131078278"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q9353125"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q131078794"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q131076768"></a>

[:0-5] а ^б Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. — T. 1. — S. 385.

[:1-6] а ^б Думін С. Кішкі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 101. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.

[7] Faliński B. Jerzy Strumiłło, budowniczy miasta. — Kamionka Strumiłowa, 1927. — 50 с.

[8] Jakubchak S. Jerzy Strumiło – przywódca konfederacji lwowskiej 1464 r. // Społeczeństwo Polski średniowiecznej. — Warszawa: 1992. — Т. 5.

[:2-9] а ^б ^в ^г Пятраўскас Рымвідас. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада. — С. 300—301.

[10] РИБ. — Т. 27. — С. 397.

[11] РИБ. — Т. 27. — С. 450

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Пётр Струміла

Сям’я

Крыніцы

Літаратура

Portal di Ensiklopedia Dunia