Юшка Струміла

Юшка Струміла
Дуброва
падкаморы львоўскі[d] 1461 — 1485
кашталян львоўскі[d] 1478 — 1485
староста камёнацкі[d] 1441 — 1485
Смерць	1485[1][2][…]
Род	Струмілы[d]
Бацька	Пашка Струміла[d][2][3]
Жонка	каля Алена з Санхоціна[d][2][3] і Альжбета з Падося[d][3]
Дзеці	Алена са Струмілаў[d][2][3]

Юшка Струміла або Ежы Струміла, Юрый або Георгій Страміла (польск.: Jerzy Strumiłło; каля 1410 — канец 1485) — дваранін вялікага князя Вітаўта — найвышэйшы пасцельнічы (зг. 1429), падскарбі; потым польскі ўраднік — харужы львоўскі (1443—1461), падкаморы львоўскі (1461—1476), кашталян львоўскі (1478—1485).

З мазавецкага шляхецкага роду герба «Дамброва». Бацька — Павел (пам. 1435/1436), адзін са шматлікіх уладальнікаў Дмошына^[uk] ў Вышаградскай зямлі^[pl]; маці — Марыя. Меў братоў Аляксандра, Клеменса, Пятра (родапачынальніка Кішкаў), Мацея (родапачынальніка Цеханавецкіх), Станіслава і сясцёр Ганну і Малгажату (Багушку).

У маладосці служыў пры двары вялікага князя Вітаўта, магчыма, паступіў туды разам з мазавецкім князем Казімірам Земавітавічам і іншымі палякамі, напэўна, вясной 1428 года, калі рыхтаваўся вялікалітоўскі паход на Вялікі Ноўгарад. Летам 1428 года ўдзельнічаў у выправе на Вялікі Ноўгарад і пасля застаўся як дваранін гаспадарскі. У 1429 годзе згаданы ўжо як найвышэйшы лажнічы вялікага князя Вітаўта, пасля як яго падскарбі. Удзельнічаў у падрыхтоўцы Луцкага з’езда манархаў 1429 года, на якім планавалася каранацыя Вітаўта. Атрымаў ад Вітаўта Бранск на Падляшшы, а для свайго бацькі дамогся Цеханаўца. Пасля смерці Вітаўта (7.10.1430) вярнуўся ў Мазовію, дзе перад тым праз шлюб набыў частку Згера^[pl] з некалькімі вёскамі.

З 1438 года дзейнічаў у Перамышльскай зямлі і Рускім ваяводстве як прыдворны караля Уладзіслава Ягайлавіча. У 1442 годзе разам з каралём Уладзіславам Ягайлавічам быў у Венгрыі. У 1454—1466 гадах удзельнічаў у вайне з Тэўтонскім ордэнам. У Рускім ваяводстве ўзначальваў шляхту, якая вяла барацьбу з магнацкім родам Адравонжаў.

Быў двойчы жанаты. Першая жонка, з да 1427 года — Алена, дачка Сцібара з Санхоціна, падкаморага закрочымскага. Другая жонка, з каля 1446 года — Альжбета (пам. пасля 5.2.1502), дачка Дзярслава з Падося герба «Юноша», харужага закрочымскага, кашталяна вышагродскага.

У першы шлюбе меў дачку Алену, пазней другую жонку Зыгмунта Кірдзеевіча з Памаран, старосты церабоўльскага.

• Jakubczak Sławomir. Jerzy Strumiłło — przywódca konfederacji lwowskiej 1464 roku // Społeczeństwo Polski średniowiecznej. Zbiór studiów. Tom V. — Warszawa: PWN, 1992. — S. 245—254.
• Wiśniewski Jerzy. Osadnictwo wschodniej Białostocczyzny — geneza, rozwój oraz zróżnicowanie i przemiany etniczne // Acta Baltico-Slavica.T. 11. 1977.
• Supruniuk Anna. Strumiłło (Strumiło) Jerzy // Polski Słownik Biograficzny. — T. 44/3. Z. 182. — Warszawa; Kraków, 2007. — S. 52—53.
• Faliński Bronisław. Jerzy Strumiłło, budowniczy miasta. — Kamionka Strumiłowa, 1927. — 50 с.
• https://www.academia.edu/resource/work/126687972

• Валерый Пазднякоў. Струміла Юшка (нявызн.). www.vkl.by — Электронная энцыклапедыя «Вялікае Княства Літоўскае» (19 мая 2019). Праверана 1 лютага 2025.