Руская вызваленчая армія

Руская вызваленчая армія
Руская вызваленчая армія
	ням.: Russische Befreiungsarmee
	Генерал А. А. Уласаў інспектуе салдатаў РВА
Гады існавання	29 красавіка 1943 — 12 мая 1945
Краіна	Расія;
Падпарадкаванне	КВНР; Галоўнакамандуючы — А. А. Уласаў (з 28 студзеня 1945)
Уваходзіць у	КВНР
Тып	Узброеныя сілы
Складаецца з	Пяхота, кавалерыя, ваенна-паветраныя сілы, дапаможныя часці
Функцыя	Вядзенне баявых дзеянняў супраць савецкіх войскаў
Колькасць	50.000 (сакавік 1945); 120.000 — 130.000 (красавік 1945)
Дыслакацыя	Еўропа, СССР
Мянушка	Уласаўцы
Марш	Мы ідзём шырокімі палямі
Рыштунак	Нямецкая і трафейная савецкая зброя
Удзел у	Другая сусветная вайна
Знакі адрознення
Камандзіры
Вядомыя камандзіры	Андрэй Уласаў, Сяргей Бунячанка, Рыгор Звераў, Віктар Мальцаў

Руская вызваленчая армія, РВА — назва, якая гістарычна замацавалася за ўзброенымі сіламі Камітэта Вызвалення Народаў Расіі (КВНР), што ваявалі на боку Трэцяга рэйха супраць СССР, а таксама сукупнасць большасці рускіх антысавецкіх часцей і падраздзяленняў з рускіх калабарацыяністаў у складзе Вермахта ў 1943—1944 гг., які пераважна выкарыстоўваліся на ўзроўні асобных батальёнаў і ротаў^[4], і сфарміраваных рознымі нямецкімі ваеннымі структурамі (штабам Войскаў СС і г.д.) падчас Вялікай Айчыннай вайны.

Знакі адрознення Рускай вызваленчай арміі (нарукаўны знак) у розныя перыяды часу насілі каля 800.000 чалавек, але толькі трэцяя частка гэтай лічбы, як прызнавалася кіраўніцтвам РВА, рэальна належалі да іх руху.^[5]^[6] Да 1944 года РВА не існавала ў якасці якога-небудзь пэўнага вайсковага фарміравання, а галоўным чынам выкарыстоўвалася нямецкімі ўладамі для прапаганды і прыцягнення добраахвотнікаў на службу. 1-я дывізія РВА была сфарміравана 23 лістапада 1944 года, крыху пазней былі створаны іншыя злучэнні, а напачатку 1945 года ў склад РВА былі ўключаны іншыя калабарацыянісцкія фарміраванні.

Армія фарміравалася гэтак жа як і, напрыклад, Паўночнакаўказскі Sonderverband Bergmann, Грузінскі легіён вермахта, — галоўным чынам, з савецкіх ваеннапалонных ці з ліку эмігрантаў. Неафіцыйна Рускую вызваленчую армію і яе членаў звалі «уласаўцамі», па прозвішчы іх кіраўніка, генерал-лейтэнанта Андрэя Уласава.