Санта-Марыя-дэла-Віторыа

Славутасць
Санта-Марыя-дэла-Віторыа
Знешні выгляд храма
41°54′17″ пн. ш. 12°29′39″ у. д.HGЯO
Краіна	Італія
Горад	Рым
Канфесія	каталіцтва
Епархія	Рымская дыяцэзія[d]
Архітэктурны стыль	барока
Архітэктар	Карла Мадэрна
Дата заснавання	1620
Будаўніцтва	1605—1620 гады
Сайт	carmelitanicentroitalia.it/… (італ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Санта-Марыя-дэла-Віторыа (італ.: Santa Maria della Vittoria) — тытулярная царква ва ўсходняй частцы Рыма.

Інтэр’ер мае адзіны шырокі неф з трыма бакавымі капэламі за аркамі.

Вядома падкрэслена тэатралізаваным убраннем капэлы Карнара, шэдэўр у ёй, злева ад алтара — «Экстаз Святой Тэрэзы», твор скульптара Джавані Ларэнца Берніні, якая лічыцца трыумфам мастацтва барока, і зроблены спецыяльна для капэлы.

Роспіс столі «Панна Марыя, якая перамагае ерасі і падзенне анёлаў-паўстанцаў», выкананы Джавані Даменіка Чэрыні ў 1675 годзе.

Ёсць творы Джавані Франчэска Гверчына, Гвіда Рэні, Даменікіна.

Царква таксама месца апошняга спачыну святой Вікторыі, чые рэшткі выстаўлены ўнутры.

Будавалася ордэнам басаногіх кармелітаў з 1605 года, як царква Св. Паўла. Сам храм быў спраектаваны Карла Мадэрна, фасад — Джавані Батыста Сорыа.

Пасля бітвы на Белай гары (1620) пераасвечаны ў гонар Дзевы Марыі і перамог каталікоў над ворагамі веры.

У 1624 годзе фінансаванне будаўніцтва прыняў на сябе Шыпіёнэ Баргезэ (у абмен на антычную статую Гермафрадыта, знойдзеную пры раскопках). Праз два гады будаўніцтва было завершана, аднак упрыгожванне інтэр’ера працягвалася да канца XVII стагоддзя.

Пасля пажару 1833 года рэстаўравалася.

• 
  Інтэр'ер
• 
  Арган
• 
  Экстаз Святой Тэрэзы
• 
  Месца спачынку святой Вікторыі

• Rendina, Claudio (1999). Enciclopedia di Roma. Rome: Newton Compton.
• Matthiae, Guglielmo (1999). The Church of Santa Maria della Vittoria. Rome: Order of the Discalced Carmelite Fathers. ISBN 978-88-86542-86-9.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Санта-Марыя-дэла-Віторыа