Сафанісба Ангісола

Сафанісба Ангісола
Аўтапартрэт
Дата нараджэння	1532[1][2][…]
Месца нараджэння	Крэмона, правінцыя Крэмона, Ламбардыя[2][3][…]
Дата смерці	16 лістапада 1625(1625-11-16)[4]
Месца смерці	Палерма, правінцыя Палерма, Сіцылія, Каралеўства Італія[2][5]
Грамадзянства	Крэмона[6]
Бацька	Amilcare Anguissola[d]
Маці	Bianca Ponzoni Anguissola[d]
Муж	Orazio Lomellino[d][1]
Род дзейнасці	мастачка, артыстка, дзеяч выяўленчага мастацтва, дызайнер
Жанр	партрэтны жывапіс[d][3], гістарычны жывапіс[7], жанравы жывапіс[7], рэлігійны жывапіс[d][7] і партрэт[7]
Мастацкі кірунак	маньерызм[8] і Адраджэнне[9]
Уплыў	Bernardino Campi[d] і Бернардзіна Гаці
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сафанісба Ангісола (італ. Sofonisba Anguissola) (каля 1532, Крэмона - 16 лістапада 1625, Палерма) — італьянская мастачка, першая вядомая мастачка эпохі Рэнесансу.

Сафанісба нарадзілася ў Крэмона (Ламбардыя). Яна была самай старэйшай з сямі дзяцей, шасцёра з якіх былі дзяўчынкі (адна з сясцёр Лючыя Ангісола). Яе бацька Амількар Ангісола належаў да абранага арыстакратычнага кола Генуі. Маці Сафанісбы Б'янка Панцонэ таксама была родам з вядомай арыстакратычнай сям'і. Яна памерла рана, калі Сафанісбе было ўсяго пяць гадоў.

Будучы ўжо добра вядомай, Ангісола пабывала ў 1558 годзе ў Мілане, дзе напісала партрэт герцага Альбы, які парэкамендаваў яе іспанскаму каралю Філіпу II. У наступным годзе Сафанісба была запрошаная да іспанскага двара, што з'яўлялася прызнаннем яе таленту.

Сафанісбе Ангісоле было 27 гадоў, калі яна пакінула сваю сям'ю і прыехала ў Іспанію да двара караля. Узімку 1559-1560 яна прыбыла ў Мадрыд, каб служыць прыдворнай мастачкай і прыдворнай дамай каралевы Лізаветы Валуа, трэцяй жонкі караля Філіпа II, з якой ён толькі што ажаніўся. Неўзабаве яна заваявала павагу і давер маладой каралевы.

Ангісола правяла наступныя гады, у асноўным ствараючы афіцыйныя прыдворныя партрэты, у тым ліку каралеву і іншых членаў каралеўскай сям'і, сястру Філіпа II Хуану, і сына дона Карласа. Яе партрэты Лізаветы Валуа і Ганны Аўстрыйскай (чацвёртай жонкі Філіпа II) дынамічныя і поўныя жыцця.

У апошнія гады жыцця Ангісола пісала не толькі партрэты, але і палотны на рэлігійныя тэмы, як і ў дні сваёй юнацкасці. Аднак многія яе карціны былі пасля страчаны.

Удалы гандаль мужа і шчодрая пенсія ад Філіпа II дазволілі ёй свабодна займацца жывапісам і камфортна жыць. Яна была вядучым партрэтыстам ў Генуі, пакуль не пераехала ў Палерма ў апошнія гады жыцця. У 1620 годзе яна стварыла свой апошні аўтапартрэт.

• Pizzagalli D. La signora della pittura: vita di Sofonisba Anguissola, gentildonna e artista nel Rinascimento. Milano: Rizzoli, 2003
• Italian women artists: from Renaissance to Baroque/Carole Collier Frick a.o., eds. Milano: Skira, 2007

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сафанісба Ангісола
• Працы ў музеях свету