Сацыял-дэмакратыя

Сацыял-дэмакратыя — ідэалогія, якая ўзнікла ў рамках сацыялізму і з часам трансфармавалася на пазіцыі паступовага ўдасканалення капіталізму з мэтай сцвярджэння сацыяльнай справядлівасці, салідарнасці і большай свабоды^[1][2].

Да Першай сусветнай вайны «сацыял-дэмакратамі» называлі ўсіх паслядоўнікаў левых ідэалогій — як марксістаў, так і паслядоўнікаў рэфармісцкага сацыялізму. Такім чынам, гэтая катэгорыя аб’ядноўвала і радыкальных рэвалюцыянераў — У. І. Леніна і Р. Люксембург, і ўмераных эвалюцыяністаў тыпу Э. Бернштэйна, і артадаксальны «цэнтр» тыпу К. Каўцкага.

Ідэалогія сучаснай сацыял-дэмакратыі знаходзіцца некалькі лявей сацыял-лібералізма і некалькі правей дэмакратычнага сацыялізму^[3].

Сацыял-дэмакратыя гнуткая і рэфармацыйная ідэалогія, але мае тры асноўныя тэзы: свабода, справядлівасць і салідарнасць.

Сацыял-дэмакратыя прадугледжвае:

• Абарону правоў чалавека.
• Барацьбу з дыскрымінацыяй па колеры скуры, нацыянальнасці, полу, узросту і іншаму.
• Прынцып роўных правоў і магчымасцяў.
• Сістэму абароны эканамічных правоў чалавека.

• Сацыялістычны інтэрнацыянал Архівавана 23 красавіка 2006.
• Сацыялізм Архівавана 11 снежня 2011. на Open Directory Project
• «Сацыялізм: утопія і навука». Фрыдрых Энгельс
• http://fb.ru/article/65120/sotsial-demokratiya---put-k-schastyu-dlya-vsego-chelovechestva